Kitapları karşıma alıp konuşuyorum onlarla
Bazende hararetli tartışmalar yaşıyoruz,
Birinde ,
Ahmed Arif çıkıyor karşıma
Bu şiir böyle yazılır
Yarım yamalak bırakma diyor.
Her sabah sana ağlarım !
Çaresiz karanlığın hüznünde
Sevginin ve umudun
Birde acının
Sensizliğiyle giderken bu beden
Sonbahar gibi
Sensizliktir...
Sol yanıma düşen acıdır
Geceye karışır yalnızlığım .
Bak geceye
Ordayım ,
Kentin iki yakasındayım
Bir vedanın , kopuşu ardında
Geçen yılları sayamadım .
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ?
Belki günler şimdi daha hızlı geçiyor
Telaşsız ve umursamadan.
Belki yaralarım kabuk bağlayamadı
Seninle başlıyorum doğan her güne
İlmek ilmek örüyorum seni içime
Seninle güzellik doğuyor
Yüreğin sevgiden
Gözlerin Ankara oluyor
Gözlerin Okyanus oluyor
Seninle eskiyorum hergün
Çoğalıyor yüzümde hasret .
Karanlığın koynunda uyuyorum
Anılar
Geceye perde .
Bir sevdaya adadım kendimi
Yine akşam oldu
Karanlık bir el bedenimde.
Şiirler yazıyorum sana
Özlemler
Hasretler biriktiriyorum
Geceye seni çiziyorum
Şiirlerim seni yazar sevgili
Satır satır
Mısra mısra
Seni anlatır
Sana tutkunum sevgili
Oku mutlaka hepsini.
Sen unutabildin mi ?
Bilmiyorum.
Ben seni arayamıyorsam
Korktuğumdan
Biraz da seni
Huzursuz etmekten
Bazen ,
Gerçekler de yalanlar kadar
Değersiz olabiliyor.
Küçük yalanların da
Bazen gerçekler kadar
Değerli olduğu gibi .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!