Erdinç Öncü Şiirleri - Şair Erdinç Öncü

Sınavdayım, kendimi bildim bileli
Dersler kazık, dersler hileli
Neresinden bakarsan bak
Çuvallarım! Zira,
Uygulamalar hileli
Cevaplar hileli, sonuçlar hileli

Geleceğin varmış, üç altdişlim.
Beklenmediğin, özlenmediğin,
Bilmediğin yerlere
Kimsesiz.

O, büyük güç ki getirdi işte.

Faydalanmayalım mı nimetlerinden,
İhtiyacımız ölçüsünde.
Uymak mı gerekiyor fermana,
Yılan mı öcü insanın özünde,
İnsan mı öcü, yılanın gözünde.
Gitmemek mi gerekiyor ormana.

Tıfıl çocuk bizim Sedat,
Atılır dayanamaz kumara
Oyunun adı barbut.
Masa, sırtı kalın insanlarla dolu.
Alıyor veriyor
Alıyor veriyor

Üzülüyorum….!

Herkes kendi hengâmesine devam edecek,
Bu yollar yine insanlarla dolup taşacak,
Herkes yine kahkahalarla gülüp, eğlenecek,
Düğünler dernekler, şenlikler,

Arabanın camından
Sigaranın kalanının, kullanılan peçetenin atıldığı,
Kapı açılarak sigara küllüğünün yere boşaltıldığı,
Tüm camları açıp, müziğin son ses dinlenildiği,
Egzoz sesinin sokakları inlettiği,
Yerde!

Evveliyatında,
Başımın döndüğünü,
ayaklarımın yerden kesildiğini hatırlıyorum.
Gerisini ben de bilmiyorum.
Meğer yemişim Adem’in yediği elmayı.

Onu tırnağımın içi gibi seviyorum
O olmazsa olmayacağımı,
Yokluğunda, saniye saniye solacağımı
Adım gibi biliyorum.

Döndüğüm her yanda onu görüyorum.

Demiştim ki; bu kadar cimri olma,
Olma ki; cimrilik hırsından kudursun.
Demiştim ki; yakın gel yakın,
Yakın gel ki; seninde gönlün hoş olsun.
Demiştim ki; bir buse ise günlük kullanımın
Şiddetle isterim o da benim olsun.

Okudum yıllarca,

bıkmadan usanmadan,
her geçişimde aynı heyecanla.
Çınarlık Boğazı’ndan,