Erdinç Öncü Şiirleri - Şair Erdinç Öncü

İstisnaları tutalım kaidenin dışında
Kovulmak işi geçti artık, dokuz köyden.
Doğruyu konuşanı var ya
Nerdeyse kovuyorlar bütün köylerden

Doğruyu konuşanların sayısı azaldıkça

Hastayım dostlar
Fena şekilde hastayım.
Bir yerden değil,
Birkaç yerden hastayım.

Ben benden çıkmışım

Hayaller;
Yalnızca hayaller içindir.
Orada kalır,
Bilmem ki ona bağlanmak niçin.
Ya olabileceği seviyeye kaldır
Ya da olması gereken seviyeye indir,

Yüreğin vardı,
bir yığın kisiye kafa tutardın.
Geçtiğin sokağı inletiyordu
topuğunun sesi.
Bazen de, uzanan dost ellerini
sıraya tutardın,

Asaleti vardı, güzelliği vardı,
Canı vardı.
Can aldığı ağaca oksijen sağlardı.
Ağacının altında serinlemek isteyenlerin
güneşini tutardı.
Soğuk geldi zorlamaya başladı rüzgâr,

Tutarsızlık, yalan dolan, düzmece,
Yok benim genlerimde.
İnsanca yaşayıp, mert davranmayı,
Terk etmedim, gariban günlerimde.

Yalanı dolanı, yakıştırırsam benliğime,

Vereceklerse geriye isteklerimi,
Alsınlar söylediklerini, kessinler sivri dilimi.
Çok şey mi istiyorum,

Gülerler mi acep dileklerimi
Görseler gördüklerimi,

Artık bugünden sonra
Kimse sırtımı dönmemi beklemesin
Sırtından vurulmayan varsa da
Bu sözümü yadırgamasın, yermesin

Buna rağmen yine de

Gonca idin serpilip,
gözlerime perdeyi set ettin.
Aşılmaz surlarla çevrilmişti çepeçevre,
Taş üstüne taş koyarak, taşlaşmış,
Bu gönül-ü, çıkıp ta sen fethettin.

Bu dünyanın çivisi kopuk
Sen kopuklara aldırma
Dileğim odur ki,
Bu iki şeyi sakın unutma

Bir;