Erdal Yeni Şiirleri - Şair Erdal Yeni

Gece, hüzün hırpalar, gündüz keder
Tükendim, bitkinim, yoruldum artık...
Bilmiyorum, bu yol nereye gider
Tükendim, bitkinim, yoruldum artık...

Baharın yerinde, hazanı buldum

YORULDUM USTA

Doğuştan içimi kaplayan hüzün!
Bir gün dinecek mi, söyle be' usta..!
Anadan babadan gülmeyen yüzüm!
Bir gün gülecek mi, söyle be' usta..!

Diyar diyar gezinirken,
Sevda çukuruna düştüm...
Dengimi buldum derken,
Vicdansız birine düştüm...

Bu ıstırap gündüz gece

Bahar da uçan kuşlar !
Gülünü arar goncam !
Fırsatçı tüm baykuşlar !
Dalıma konar goncam...!

Tabip suskun bi' çare !

Ağlamak geliyor içimden, hıçkıra, hıçkıra.
Bağırmak istiyorum dağlara, taşlara.
Ruhum, tarifsiz acıların karantinasında, kan damlamış yarınlarıma.
Eylül rüzgarı hüzzam makamında, yalnızlığımı vuruyor suratıma...

Aglamak geliyor içimden hıçkıra, hıçkıra.

Melek bildi gönlüm o'nu
Melek değil fetbaz usta!..
Bilinir mi, aşkın sonu
Aşkta kurban bitmez usta!..

Bana içten pusu kurmuş

Kaç oldu vurduğun tekme
Yıkılmadım aklında bulunsun...
Kuş gibi daldan dala sekme
Akıllandım aklında bulunsun...

Bilsen neler var elimde

Gülüşünle yıkanıp sevdim seni,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...
Gölgeni tutup, öptüm nefesini,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...

Eylül uyur hep, saçın sarısında,

Aşkla ayrılık iki zıt kardeştirler aslında...
Aşkı ister herkez.
Ayrılığı kimse sevmez.
Fakat bilmezlerki ayrılık olmazsa aşkı kimse hissetmez.
Aşk cesaretli insanların işidir, korkaklar bu kavramı bilmez...
Mangal gibi yürek olmalı aşık insanda.

Her ayrılık biraz hüzün taşır,
Her hüzün de biraz şiir.
Hece, hece.
Kelime, kelime, ayrılır insan birbirinden.
Noktayla ayrılan cümleler misalidir.
Her noktada derin bir nefes çekilir.