Erdal Ebem Şiirleri - Şair Erdal Ebem

Acılar kaplamış masum yüreği,
Aşk için ölenden bana ne gülüm,
Karanlık denizde saldım küreği,
Umarsız yelkenden, bana ne gülüm,

Arkadaş olmuş hep talihim yasla,

Şu koca âlemde ne güzeller var
Senden güzeli yok yeminler olsun,
Bütün yaraların bir merhemi var
Senin dermanın yok, yeminler olsun

Aşk desen sendedir, sevda sendedir

Nasıl vazgeçsin
bu yürek senden,
………………....ey sevgili yar,
Düşünmesi bile zor,
Senden vazgeçmek,
Ya da sensiz bir yaşam,

Kurtuluş harbimidir bu, en derinden gelir sesi,
Kızılca kıyamet gibi, gökte toz bulutun sisi

Oluklar yapılmış yerde, üst üste binmiş cesetler
Siperinden akan kanlar, şehidin yüzünü süsler,

Boşa geçen bir ömrün hüznünü yaşıyorken
Feryat edip boş yere, aleme ağlamışım,
Kulluk denen yükümü, sırtımda taşıyorken,
İsyan eden kara bir kaleme ağlamışım.

Meşakkati çekmeden ödüller beklemişim,

Gül yüzlüm, mor menekşem,
Derdime dermandır aşkın.

Hasretinin sancısından,
Gündüzüme karanlıklar,
Bağrıma kara kara sancı düştü,

Ağabeyler bir bakın, ben ufacık çocuğum,
Halimi dinleyecek, kimse yok mu burada,
Düşmüşüm dar-ül harbe, belli değil yokluğum,
Ben kime dert yanayım, kimse yok mu burada.

Gelecek kör bir kuyu, salsam çekemem ipi,

Ka-lu beladan başlar yaşamın o ilk sözü,
Baştan sona bir sınav yaşamak işin özü,

Şu ömrün ince hattı, önce kulluktan başlar,
Ondan sonra oturur, yerli yerine taşlar,

HASRET TÜRKÜLERİM 1

Her köşeden hayalin akmış idi yüzüme,
Uyurgezer olmuşum, seni ararken yine,
Gözlerin mil çekmişti, sanki gönül gözüme,
Acılarla dolmuşum, seni ararken yine,

Ben aşkı Leyla’da sanıyor muşum
Dermanı ararken çölde kayboldum
Meğer hiç uğruna yanıyor muşum
Ahu zar eyleyen dilde kayboldum

Akıl kafi gelmez yüce mevkine