Ben Beni Bozmuşam Gardaş
Selamın Başım Gözüm Üstiye
Lakin Sen Bilisen Ben Kendimi Bozmuşam
Bana Kurtulasan Bu Hayattan Deyisen
Ama Napam Babom Söle Ben Şimdi Napam
Belimdeki Soğuk Kara Demiri Çok Mu Seviyem Saniysen
Kar parlıyor, sokak lambasının sarı cılız ışığında
Buralarda bir yerdesin biliyorum
Dört bir tarafım sağım solum sobe
Gemi sallanıyor, dengeli dengem bozuluyor
İstanbul, toprağından düşeli
Hafif saçma kaba bir müzik oluyor
her bir taşında bir acım gizli
bu ev, bu balkon ailemizi bel kemiği
yıkılışın betondan devşirilmiş hali
sende yaşanmayan yok dense tamda yeri
öksüzlerin annesinin çileleri sende gizli
ellerinde kınalı saçları
gözlerim uzaklara dalıyor
yunan adlarının duman kaldıran bacalarında ufkum
yalnızlığı yaşamak için kalkıp koca şehirden geldim
buduklarımın arasında gökkuşağı ve yalın sabah yağmurları var
terkedilenlerin diyetini ödüyor gözlerim
ağlamaktan bitap düştü düşlerim
bir adam tanıdım
yedi'sinde değil yetmiş'inde
dimdik dikiliverdi
kalabalığın içinde
peşin sıra geldi kadın
eli adamın yüreğinin tam da üzerinde
Neden hepsi flu
Bu gelip geçen kalabalıklarda ne
neden basım donuyor ve de dunya onunla semahta
bunu bile unutacak kadar iciren iciripte dusuren ne,
Ne olacak tabi ki bosvermislik, sevgisizlik, yalnızlık
Hic beni bana bırakmadıkları zamanları oyle cok ozledim ki
Kapı duvar
Çivi Çakılık
Bakılık değil a yavrum satılık
Diken değil duvar, parmaklık
Bakıyor anam havuzun üstünde
Hüsnü güzel
Bir büyünün ta kendisidir burnumu okşayan fesleğen kokusu
Dudaklarından kalbime yayılan sahiplik duygusu
Akşamüstü kokusunu yayar bedenlerimizin birbirine dokunuşundan
Belime kadar kaldırıp aşkı incitmeden girdim içine bir mayıs akşamı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!