Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Bırakın 'Aşk' tanımlasın kendini;
Aşıkların hassas yüreğinde,
Şiirlerde,resimlerde,bestelerde
Özünü benimsesin.
Bırakın için için ağlasın ayrılanlar;
Sevdim ama sevilmedim diyebilsin.

Ah şu sonbahar mahvetti beni
Kim ne derse desin
Kötü habercisidir bitişin
Bırakıp da gitmenin
Kuytularda unutulmuş
Dalında Efil Efil

Şu dorukların sessizliğini
Garip martı çığlığı yırtınca
Acı hüzün kaplar benliğimi
Sahipsiz aşk kapıdan çıkınca

Nerdeyim neyim hangi eldeyim

elinde fırçası bildiği tek şey ağaçlar
öğrendiği,gölgenin nereye düştüğü
ezberindeki renkler batan güneş bulutlar
denizin aksinde uçan kuştur örtüştüğü

duygular aralar gerçeğin sis perdesini

Bu gün baharı duyumsadım
Ilık serinliğinde sabahın
Kuşlar eşlik etti
Doğruladı hislerimi

Düşünceye daldım

Sonsuza ıraksar,sensiz yüreğim
Yine karabasan, ah! hüzünlerim
Güneşin taşüstü, ışıltısı yar,
Heyhat! gölgesine değer gözlerim.

Mevsimlerin gizemli değişimi

Yerin doldurulsaydı
Arar'mıydım seni
Kader yollarımızı çizdi
Sorar'mıydım ey sevgili

Hep böyle biter aşklar

Vişne çürüğü dudaklardan zarafet kopar
Bulutsu kavgalardan en ılıman sahillere
Yine güzelliği ile ünlü bir kadın doğar
Aşk tanrıçası Afrodit'in mabedinde

Cambazlar hatırlanacak Bayramyeri 'nde

Zulamda şiir saklarım
Sana yazılmış,
Acılarıma tuz basar
Kaderime yanarım,
Ağlarım,
Ağıtlar yakar çağlarım,

Beton yığınların ötesindeyim
Maviyi yeşili arar dururum
Yaprak kımıltısı esintisiyim
Doğada cömerttir ah! benim yurdum

Yabancıyım artık ben hemşehrime