Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Söyle düşlerimin,buğulu yası,
Tan kızıllığında,hicran yarası,
Kalbimi sardı gelincik tarlası
Söyle ey ömrümün, biten yarısı

Bekle ey! umudum,ben geliyorum

Artık
Buralar bize yaban
Doğan güneş
Islandığımız yağmur
Mehtaba yürüdüğümüz yollar
Kavruk yazlarda yanan

Demir almış ta uzak diyarlardan
Yorgun şilebin ışıkları fersiz
Denizciler kayıp güvertesinden
Şehrimin derin sularında sessiz
Yarın burada olmayacaksınız
Kim bilir hangi denizlerdesiniz

Gece gündüz peşinde,uykumda hep düşümde,
Sanki cehennem ateşinde yanıyorum ben....
Günlere,senelere boşa geçen ömrümde,
Gözlerimden akan yaşlara yanıyorum ben...

Yıllarca hayalini kurduğum evimizde,

Hep naif duygular sindirdim özümde
Hoyrat kusmuklar,boz bulanık usareler;
İçselleştirdim bencilliğin bedeninde
Benden öte
Onlar boynuma dolanan
Cellat ilmiğiydi aslında

Ağla yüreğim dinsin içindeki fırtına
Tersine dönsün artık şu acımasız dünya
Ne yüzümü güldürdün ne sevindirdin beni
Ah ile geçti ömrüm küstüm şu hayata

İnsan bir kere sever olur mu ikincisi

Her bitiş yeni bir
başlangıçsa eğer
Anla beni
Tarifi imkansız döngülerdeyim

Bütün aynalar

O ıssız kasabaların ürküten yalnızlığı
Seğirtince gölgesinde güneş yansımaları
Terk edilen umutların hüzünlü barınağı
Bağ bozumunda ikindi zamanı kuytuları

Bağrına su damlayınca çeker kara toprağı

Soluduğum havasın sen canım
Ben yokum artık o ben değilim
Belki yıldız tozu karıştığım
Sensizliğimdir son gerçeğim

Epey etkilendim kanıksadım

Aşk bitince dostluğa dönüşmeli
Bir mumluk titreyen o vuslata
Harlı ateşler dayanamadı
Mucizeler peşinde sevdama
Bitince bitiyor işte sorma