Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Namütenahi fosforlu ışıklar altında
Mehtabın parıltısıdır yüzlerden yansıyan
Bir el uzanmış zavallı geceye bağrımda
Harrangürra kıvrılarak köşeden sıvışan

Nostaljidir yıkılan duvarında bir yerde

Ağustos böceklerinin sesi kesilince
Güneşin eski parlaklığı bitiverince
Gölgeler koyulaşıp bulutlar yükselince
Yaz bitti,ömür tükendi bakınca anlarsın

Kayıp giden yıdızlar,hayaldi geçen yıllar

Sana kavuşma ümidi
Hayata bağlıyor beni
Seninle olma hayali
Sonsuz yaşama sevinci

Sensiz yollar karanlık

Yeni bir gün doğar, sabırla yola çıkardın
Umut son dem çay gibi,unuturdun bardakta
İçesin gelmezdi, keyfini çıkartamazdın
Seyre dalardın hep,gözlerin dolar ırakta

Akşam olur öyle yalnız mehtaba çıkardın

Hangi akıntı sürükler bilinmez
Sonu belirsiz gidişin yönü yok
Çaresiz bekleyiştir bu hiç bitmez
Yitip giden hayatın sızısı çok

Sukutuhayaller ve pişmanlıklar

Sevgiler açar saçar güllerini
Hicran mehtaba döker küllerini
Bir ömür bile silemez izlerini
Aşk gönülde aramakla bulunmaz

Hangi dağ naçar kapılmaz bu sele

Bir sevda rüzgarı eser derinden
Yıkar duvarımı içerimden
Yakar canımı alır beni benden
Sevgilim asla vazgeçemem senden

Bir sevda türküsü yakar ezelden

Eh artık yolumuz buraya kadar
Bir ömür boyunca taşıdığımız
Kara bahtımızı beyazlara sar
Pişmanlığımızı büyüttüğümüz
Ak güvercinlerin sürüsüne sal
Umutlarımızı göğerttiğimiz

Bir haber göndermedin,ne olacak bu halim
Umutlandır yeter ki, ömür boyu beklerim
Baharın müjdecisi, güneş dolsun ruhuma
Öten kuş,esen yelden,neşe saçılsın cana

Karlı dağlar eridi, ışık sardı menzili

Çakıl taşları hatırlatır yazı
İstiridyeler hep yürek sızısı
Parıldar denizde aşk kımıltısı
Ben kendisini arar benden öte

Güneş tepede kavurur tenimi