Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Bıraktığın yer seni çağırıyor, geç kalma!
Kendini arar iken tehlikeli sularda
Bulduğunu sandığın hayal kırıklığıdır
Geçen zaman izafi sakın karamsar olma

Dönüş yolun göç yolu olsun, umutlarını

Yaz gelince elinin teri değer avcuma,
Hani sımsıkı tutup bırakmak istemezdim.
Mecburen ayırırdık iş çıkışı her Cuma,
Şair olmadan önce değerini bilmezdim.

Şimdiki aklım olsa bırakır mıydım hemen,

Yazar o ! Hiç bıkmadan sürekli okur yazar
Yazamadığı zaman okur okuyamayınca
Sıkılmadan aklına ne gelirse hep yazar
Her daim yazacaktır dünyada var oldukça

Çünkü yazmak düşünmek olduğu kadar hayal

Yazmak: Keman çalmak gibidir Allah vergisi
Sinir uçlarında oluşan ilahi bir tepki
Deftere uzanırken yazılması bitmiştir
Giriş cümlesi doğum habercisidir sanki

En büyük sıkıntı ilk dörtlükte yaşanır

Yaşama sevincini sevdadan alan şair
Destek ünitesine bağlanmış gibi yaşar
Fişi aşkın elinde ancak o karar verir
Devam mı tamam mı bir anlık niyete bakar

Yaşama sevincini şiirden alan şair

Yolun sonu mu geldi bu ne figan sevdiğim
Bırakma ellerimi belki ölebilirim
Yalnız şairler gibi bir otel odasında
Size bir varmış bir yokmuş dedirtebilirim

Son şiirim defterimin son sayfasında işte

Kaç zaman geçti , senden gayrı şiir yazamadım.
İçin için tutuştu aşkım, unutamadım;
Oysa ki izi kalmaz yaşanmamış aşkların
Çok aradım fakat karşılık bulamadım.

Yaşayamadıklarımın sonsuzdaki yerini;

Zaman su gibi akıyor
Yanılsamaymış bilime göre
Bizlerin icat ettiği kavram
Acımasızca eskitiyor
Unutturuyor göz göre göre
Tutmak istesem tutamam

Acılar yalnız katlandıkça,
Alev topuna dönüşür zaman.
Yeniden doğuş beklenir, fakat
Var mı fazlası ışık hızından?
Umut yok ‘Zamana Yolculuktan…’

Başlık aranıyor ki unutulmaya mahkûm
İmgesiz, simgesiz hiç havuzunda usanık
Adını anıyorken kafiyem oldu zakkum
Yeşil yapraklarıyla gölgelerde uzanık

Ayrılık bize uzak, hiç yakıştırmıyorum