Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Kaç zaman geçti ,
senden gayrı şiir yazamadım.
İçin için tutuştu aşkım, unutamadım;
Oysa ki izi kalmaz yaşanmamış aşkların
Çok aradım fakat karşılık bulamadım.

Yaz gelince elinin teri değer avcuma,
Hani sımsıkı tutup bırakmak istemezdim.
Mecburen ayırırdık iş çıkışı her Cuma,
Şair olmadan önce değerini bilmezdim.

Şimdiki aklım olsa bırakır mıydım hemen,

Yazar o ! Hiç bıkmadan sürekli okur yazar
Yazamadığı zaman okur okuyamayınca
Sıkılmadan aklına ne gelirse hep yazar
Her daim yazacaktır dünyada var oldukça

Çünkü yazmak düşünmek olduğu kadar hayal

Yazmak: Keman çalmak gibidir Allah vergisi
Sinir uçlarında oluşan ilahi bir tepki
Deftere uzanırken yazılması bitmiştir
Giriş cümlesi doğum habercisidir sanki

En büyük sıkıntı ilk dörtlükte yaşanır

Bahar :Umut tazeler, gönülleri hoş eder.
Cemrelerin muştusu yürekleri coşturur ,
Gökkubbede dinginlik ,içimizde bir huzur ;
Börtü böcek canlanır, rahiyalar mest eder ....

Ömrümün bakiyesi :Yalnızlık hikayesi;
Nasıl anlatabilsem, nereden başlasam ki?
"Varken, yok hissetmek"en anlaşılır tarifi....
Varım diyememek ve ait hissedememek.

Var olmanın bilinci, aidiyet duygusunun

Hal böyle iken tutuldum sevdaya
Eni konu aşıktım ötesi yok
Durumu şiirle kurtardım baya...
Aşktan kaçılmaz sen aşksızlıktan kork

Karalar bağlamadım desem yalan

Yine sana vardım ben menzilimsin güzelim ;
Toprak suya, göçmen kuşlar yuvaya kavuştu.
Bir ben mahzun kaldım nerdesin evvel ezelim?
Nârına yandığım bu kalp seni unutur mu?

İlkbahar zamanıydı hava cıvıl cıvıldı

Veda zamanı geldi ;artık Şair değilim !
Bataklığa saplandım ,biçare çırpınarak ;
Şiirlerim okunmaz oldu heyhat ! Neyleyim ?
Kurtulmak mümkün değil,şiir dilinden ırak.

Seninle baş başa bir gün mutlaka
Göz göze gelirsek İşte o zaman
Yalnız bir başıma yana yakıla
Kapanmaz yarasın yürek dağlayan

Bir kıvılcım yeter kavruk gönlümün