Kalp kırılır affeder,
Hayaller yıkılır mahveder,
Gönlüm bağışlardı yine,
Kırarken kırdığınıda bilseydi eğer,
Şimdi nur içinde yatsın kırılan o hevesler...
Kalbim mezarlık gömdüklerimle,
Kırık bir testi gibi döktüklerimle,
Toplayamıyorum eteklerimden,
Sarılıp uyuyup beraber öldüklerimle.
Kalbim karanlık bir sokak, lambasız,
Kedileri suçlama, ocağa çay koy,
Değer görmediğin sevgiden,
İyi niyetini hak etmeyenden,
Sesine sağır herkesten,
Vazgeç.......
Bilmiyor kimse kimsenin acısını,
Kimse sarmıyor kimsenin yarasını,
Karanlık geceleri o diş ağrısını,
Sabahı doğuran gecelerin sancısını,
Hiç kimse bilmiyor.
Bilmiyor hiç kimse neden güldüğümü,
Kalpler kırılıyor,
Gönüller alınıyor,
Acısı sorulmuyor.
Hayaller kuruluyor,
Sonra unutuluyor.
Ya kırılan hevesler,
Dayandığın duvarın,
Hep yanında olanın,
Camdan odana dolanın,
Bir ekmeğin bir soğanın,
Kıymetini bil.
Bazı insanların yeri yoktur, bir metre kare bile değil,
Bir kalpte bile bir damla sevgi ile kimseye care değil,
Kimileri kimsesizdir, Kimse ona sevdalı, yaren değil,
Bir başınadır insan kimse ona kendinden yakın değil.
Kimse bilmez kimseyi, bazı insanlar sahipsiz gibi,
Rastladı mı sana hiç çaresizliğin,
Dalıp öylece tırnaklarını yediğin,
Vazgeçip kendinden gittiğin,
Oldu mu hiç seni kınarlarken,
Sabahlara kadar sebepsiz içtiğin.
Belki sen gökte bir devasa yıldız ben yerde küçük bir karınca,
Ama şunu unutma; benim gönlüme sığar senden milyonlarca,
Kocaman bir boşluktur insan gönlü sığmaz içine alemi derya,
Ancak bir küçük tebessüm, bir tatlı söz yeter içini doldurmaya.
Arasan ne olur sorsan halimi hatrımı sebepsiz yere de olsa,
Ölüm bir gün tedavi edilecek bir hastalık değildir .....
Her şey bir gün bitecek, bir daha yeniden dirilinecektir....
Bir farkla, Bu defa kontrol sende olmayacak,
Döndüm Yarab, beni yıka, beni temzle denecektir...
Su ile değil ateş ile arınacağız kirlerimizden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!