Enver Ünver Şiirleri - Şair Enver Ünver

Dal yerine budak oldum
Bir kapıya çırak oldum
Sen hayatımın vitrininde
Çok uzaksın çok uzakta,
Bir döner kebap salonunda kurulan masalarda

Ey safahatım! !beni yakan başka adını koymaya dilim in varnadığı korktuğum, ruhumun indifassından kara gözlerin değil
Mirin toprağına belediğim otlarını sökerek şirazesine dürüm ettiğim sarı bayırım, yüceliğine eremediğim,
Sarı desteme burma, burma yazdığım destan satırlarım nerde şimdi? Kim okuyor senin gölgelerinde yanmaya yer bulamam dediğim mekan,
Çile çekerek gönül yüzünden benim naçarım bir sevda cerihasından nerde, merhemi varki saramadım?
Perilerin gezindiği gülüzardan sızıp gelen bir al duvak içinde yay kaşlarına sarkan kara perçem,
Ben cihan üzerinde halbuki canan senin saçlarından hasretim kapanır yaraya durduğu yerde bu saçın telinden yer kalmadı aramadım

Kasvetli gördüm bu gün birini,
Bir çırpınış bir hüzün vardı gözlerinde
Üzerini örten hırka, gecede siyahlık, .
Bir yoksulun hicranı vardı..Niye,

Al çiçekli allar içindesin,
ufuklara baKtım, oralarda dalga dalgasın,
Toyca bir fidan,bilmem kaçındasın,,
Gam etme gülizarda çiçekler seni bekliyor,
Daha hazan gelecek sonra,karlar yağacak,

sen erbabın erbaıysan
Ben ateş taşıyan ebabil olmak dilerim.
Sen bu yüzden gönlümün darbıysan
Ben viran bir çeşmede sebil olmak dilerim.

Her derdimi ben neden sende buldum diye feryad ederken neden senin başka yere bakışın var ?
Gözlerindemi fıtratın bozukluğu var yoksa sende zinnurun yerine aleme bir zaviyeden bakışın?
Benim se, seni baktığın yere başka zaviyeden bakmaya bu velvele içinde başka çaremmi var?
Neydi bu kadar acılarda beni ele veren kıraç otu da, dediki benden başka çarenmi var?
Yardan öte yar ise bohçada gördüğüm kara dünya, oda benim gibi aczini bekliyorsa birgün, baki kalan nedir?

Emsalsiz adını senin anarken esamin üstü çiziliyorda yok sanıyorsun beni
Hangi derdi gümanım varki güz solgunu köhnemiş kayalara sorarsın beni.
Dünya dediğin neyiki? hafif biir nefes kadar çorak bir toprakta ç içek açmış ne gezer.
Hazar sürüklerken yüz rengi kaç mış olunc a elinden tucak nerde felek ne gezer
Ben dağlarda ırak diyarı gurbetlmerdte senin adını zikrederek ilahi nefsin ordusuna karşı durdum.;

Zin'nin gölgesi sad'a düştüğü zaman,
Güneş afakın bir ucuna döner de gider ,
Kâbe yolu ayakları yardığı zaman,
"Dünya tamahını kaldır" diye ferman edilir.
Ad ile Semud'a kumdan tufan ile derman edilir.

Kimine teşbihen, ummandan, dünyaya yolun düşecek diye umarım amma, mihmandarım yok;;
"Ah sen yar kederim" sana değil, içindeki toprakta ezilen damlaların ayn dan, anda, sülkü dünyadaki akıbetine,
Ne elim yeter, ne çıkıp gelse bir aşkın közü gibi yanmaya, kalbim narını örten didarım yok;
Ala-yı vâla ile sefere sülk ettiğim gün, gökte mehtabı görmeye, tan zamanı girdiğim bir virane kümbetine,
Olsaydı sanki cihan ile semayı bana versinler diye, taallukata karşı, nolaydı şirke varma deyip te, karşı duranım yok;

Muttasıl dizilmiş dumanlı çaylarda dere taşları
Şayet böyle geçerse ağlamış gibi yapraklarda nem hab beleriyle hangi diyarda kalan dereleri kurutan yaz aylarını ,
Bilmemki;nasıl geçecek diye, bu yılda bekliyeceğiz, yaprakların terkettiği sonbaharı?
Bu yüzden karalar bağlamış gibi, bahar bivefa değilse,
hazan neden ondan muteber?