Enver Ünver Şiirleri - Şair Enver Ünver

Biz bu nar sarayının kapı kuluyuz.
Gülizar bağının solgun çiçeği
İradı alimin mürşidin yolu
Hikmet-i tecelliye ağlayan fani pervayız

Ahfaz olan, tubanın dalında çiçek görünce

Ne desem cihanı aleme karşı ben
Senin cevrinin nişanı yitiyorsa eğer
Benim hırkam altında bana bir çiçek,
Sunulmaya, benim cismi cemalim gerek.

Beni büyüleyen senin mermerden,
Bir mekanda abiden yapılsın,
Bir de yazı koydurmalı onun üstüne,
Sen dururken üzerinde kainat dönsün istedim.
Bir senmisin burada ahdü peyman eden?
Neden insanoğlu bir sevdanın elinde bizar,

Yalanmış yalan sevgin kadar,
Yüreğinde devasa senin kadar ateş kırbacı
Her gün ıstırabını hissettiğim gönül yoluma ,

Seni çiçeklerle bezedim,anılarıma
Tuttuğun her nesneyi sakladım;
Raf yaptım ekin başaklarıda var,
Şaraptan ağlayan aşıkın gözyaşları da...
Her damlanın tutunduğu kirpiklerinde,
Özlemin kan kustuğu yerde

Kudretin, göklerden bu dünyaya el vererek
Ve çok severek
Beyza demetinde, nur içinde sunarak,
Bana sunduğu ilahi bir ses bir hoyrat bir yadel gibi hasret,
Bir alev içinde kaldığım,
Bir tufeyli ve buğulu gri dumanlı başka bir dünya,

Sen, göklerin bu dünyaya bir el vererek
Ve çok severek, sonsuz.
Beyza demetinde, nurlar içinde,
Bana sunduğu ilahi bir ses
Bir alev içinde kaldığım,
Bir hoyrat, bir yadel gibi hasretsin,

Benim merakım v ar;
Endişeliyim;
Küskünüm biraz;
Kahırlıyım
Senin kendine dönüklüğüne,
Senin “duygularımda yoksun” deyişine

Gözlerin hasretimden ağlarken
Yanakların bana dönecek,
Omuzlarıma,
Küskün gözlerinden edamla düşecek
Ve nerde kalacak ümitlerim diyeceksin,
Hangi mevsimden sonra geri gelecek

Ben bir hayat arıyorum,
Nerede bulacağım,ne olan hayatı,
Çekiç örs arasında kızıl demir.
Çekicin kalan yanı, kızıl demirde,
Merdaneden kurtularak ak ateşten,
Mor ötesi közden kurtularak ateşten geldim.