Bir yarın düşünüyorum sabaha karşı
Elimde bütün hayallerim
Karmakarışık duygulardan uzak
Sade ve sadece ben
Alınganlığımla
Kararsızlığımla
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Aynı notayla dinlerler hep aynı müzikleri
Kalıplaşmış birkaç kelime söylerler
Duydukları tek sese yönelirler
Bu, kuram hatasıdır
Bir özlenen var ötede
Kaygısızlık başına düşen milli işkence
Sayısız acılar gizli içerisinde
Kaderi bir olan iki topluluk gizli
Aynı dilde farklı anlatımların şivesi değişik
Karmakarışık bir anlamamazlık
Yalnızlık için yalnız bir kez ölür insan
Cebindeki bütün kayıplarıyla
Masum sandığı tüm nezaket söylemleriyle
Ya da birbirinden gereksiz ne kadar anlam varsa
Yalnızlık için yalnız bir kez ölür insan
Bir kız
Özlenen ya da beklenen kadar samimi
Gözleriyle bir şeyler anlatıyor gibi
Gülümsemesi daha bir hayat katıyor hayata
Yaşanılası kılıyor
Bir aşk peşinde adeta
Güzel bir coğrafya eşliğinde keyifli bir kaybedişe nazır sıralıyorum kendi savrulmalarımı,
Yoksa yeniden bir sıradanlık mı var?
17 EYLÜL 2015-ankara
Siyah görünce bulutların mavisini,
Kırmızı, bir yok edilmişlerin rengi olduysa
Bize anlatır toprak grisi çaresizlikler
Belki yaklaşık yüzlerce kilometre oynamalı yerinden
Kahverengi kırmızı olunca...
Büyük kentlerin arasında koridor gibi uzanan dar sokakların
Kayıp kent köylüleri
Anlamlandırılamayan bestelerin iyi niyetli notalarında gizli
Birkaç müzik kırıntısı
Yalnızlığın en elzem olduğu vakitlerin koynunda
Feryatların, figanların içinden gelen nefesler
Yoksul mahallelerdeki nefessiz kalmış çocukların hikâyesi
Ya da feveran eden annelerin kayıp kederleri
Sanki mevsimi
Bu hüznün kalıntılarıyla hasbıhal etmenin...
Anlamını yitirmiş duygulu şarkılar,
Kaybetmek kendini vazgeçilmez duygu
Gözlerin söylediği yalanlarla
Hiç belirti yok mu arzulara dair
Ya da zaman bu kadar geç olmak zorunda mı?
Hangi kuralsızlık koydu bunu kural olarak?
Konuşmak zaten anlamsız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!