Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Felek gemisinde ummana daldım
Giderim, giderim yol görünmüyor
Doluyu boşa katıp rüyaya saldım
Uyudum uyandım son görünmüyor

Silkindim, dirildim feleğe sordum

Bir, bir yanan ışıklara aldanma
Şehri İstanbul’ un garibi çoktur
Gördüğün rüyadır, gerçeğe yorma
Karanlık açlığın sahibi yoktur.

Terini silersin güneşle gider

Bal veren çiçeğim, gelinciğimsin
Güneşe benzersin, ay çiçeğimsin
Gönül bahçemdeki sevda gülümsün
Sensiz yaşamaya katlanamam ben

Gece-gündüz hep yollarda gözüm

Bir güzelin gözlerinde
yitip gitti düşlerim.
Güneşsiz günler, sensiz
Issız geceler, yalnız
Çiçeksiz dallar, mutsuz
Bir güzelin düşlerinde

Karşı masada iki güzel
Orta masa daha güzel
E eee,
Beri masada çay,
sandalyede ben güzel
Hava soğuk, yer gazel

Nasıl iş bu?
Ne ağır yük.
Bilsen.
Öyle güzel ki hasretin,
alışkanlık yaptı.
Korkuyorum kavuşmaktan.

Bir çay bahçesi;
Yapayalnız,
Bomboş bakar gözlerin,
Dünyaya
Göremezsin,
Bardağındaki çayı bile

Gelene mi, gidene mi?
Kime yanam, kime dönem?
Ağlayana, gülene mi?
Kime yanam, kime dönem?

Şu dünyanın haline mi?

Keder dolu türkülerim
Dert çalıyor hep tellerim
Hasretlerim, dost beklerim
Bir yol gel de, gör halimi

Engin artık gülmez oldu

Sakın ha, dost belleme cahili körü
Cümle erenlerin yolundan yürü
İçersen ilimden irfandan gölü
Gün olur, aşarsın sahrayı çölü

Aman ha, nadana minnet eyleme