Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Bir kara gözlüye meftun eyledi
Sen bu yolun yolcususun diye söyledi
Ne zaman isyan etsem beni payladı
Darıldım feleğe, tanımam gayrı

Dün ne zaman geçti, bu güne geldi

Fırtınalar sessiz, küskün deryadan
Bulutlar susuz, şaşkın halinden
Gündüzler ışıksız, bıkkın geceden
Gidişin dünyayı küstürdü bana

Yolcular umutsuz, küskün yolundan

İlk annem,
gözlerimi açınca tanıdığım ilk kadın.
Süt veren, büyüten, üzerime titreyen,
temizleyen, hastalanınca hasta olup
gülünce gülen.
Benim için ağlayan.

Bir can’ım var idi, nasıl anlatam,
Bilirim doğmuştur, Afşin Maraş’tan
Sazı gümüş ise, sözü altından
Ne güzel dost idi, nasıl anlatam

Canını, ömrünü meydana atan

Sen benim aşığım, ben senin delin.
Ben senin aşığın, sen bahar gülüm.
Dünyalara değer, bir tek saç telin.
Sen benim aşığım, ben senin delin.
Ben senin aşığın, sen bahar gülüm.
Girmesin araya, elleri zalimin.

Seni sesliyor Marmara,
mehtaplı gecenin yakamozlarında.
Can için çarpıyor kalbim dalgalarında...
.............
Olmaz ki ama, can kız yazıyor bak
sessiz ve nazlı süzülen teknenin iki yanında.

Rüzgâra yalvarsam götürür mü ola
Beni nazlı yâre yetirir mi ola
Bu derdi, kederi bitirir mi ola
Kimden medet umsam, bilemiyorum.

Bu hasret kor oldu, kavurdu beni

Gurbet elin akşamları karanlık
Güneş batar, çöker yine serinlik
Kalleş olur buralarda yarenlik
Uçan kuştan medet umar gözlerim

Aşk uğruna yollarına düşmüşüm

Ne yazıdır, ne de tura
Vallahi yok cepte para
Bu yoksulluk bizde yara
Bilmem ki kim kafa yora

Oğlan diyor, baba para

Sabahçıyım yine,
yakmışım ateşimi,
sigaralar, lokomotif misali,
şişelerim var dizi, dizi, ama boş. (dolusunu görmedim…)
Altım kum, önüm deniz.
Melodim, çıtır, çıtır yanan tahtaların sesleri,