Yalnız olmak değil, sensiz olmak acı
Sensizlik toprağa gömülmek kadar acı
Kabre sensiz gitmek ve beklemek seni
İşte o gün son yıldızım ol aydınlat beni
Limanda gemi misali açılıyorum sana
Ağlama Annem. Bir gün istemesem de büyüyeceğim zaten.
Sen mutlu ol yeter. Beni bırak ben büyürüm Anne.
Çocuk gibi değil büyük gibi büyürüm belki.
Ben yinede büyürüm Anne. Sen merak etme beni.
Varlığın yakıyor bu şehiri
Yokluğunda buz kesiyor meydanlar
Işıl ışıl parlıyorlar
Ama donuk bir ışıltı ile.
Sonbaharda ki sarı yaprakları özledik.
Söyleyin gözlerim,
Vazgeçebilir misiniz? bu güzelliklerden.
Terk edebilir misiniz? bu deryaları.
Bırakabilir misiniz? bu sularda yüzmeyi.
Bu deniz uzak,
Acıların içinde.
Hey hayat bir bak bu yana. Sen ne biçim şeysin.
Bir gün beni umutla ve sevgiyle büyütüyorsun.
Bir başka gün acıların ve düşüncelerin içinde boğuyorsun.
Ben bilmeden beni boyuyorsun. Renklerimi bile seçemiyorum.
Bir baktım sana sende beni gördüm
Sevdan geçmiş beni, ağlayasım geldi ağladım
Adım yabancı kalmış, yüzüm bir başka hancı
Daha önce bilmezdim, seni ne çok severmişim
Bir sana doyamadan ölüp gitmekten
Elinde kalan son lokma ekmeğini de ye
Cebinde bıraktığın misketlerin mi var
Geride kalan bir sen misin yoksa ben mi ?
Kaçmak nereye kadar ne olur söyle
Bir köprü üzerinde denizi seyretmek gibi
Ne yapacağım biliyor musunuz usta?
Geldiğin gün tutacağım ellerinden.
Çekeceğim bir kenara, hiç bırakmayacağım.
Vakit oldukça da sımsıkı sarılacağım sana.
Bırakıp gitmek istediğinde,
Bir sevdiğim var de
Sevdiklerimin en güzeli
Bir sevdam var de
Gördüklerimin en güzeli
Bir bildiğim var de
Bir kalp var bir yerlerde
Bilgi durduğu yerde bir demir parçası gibi küflenir.
Paylaşılmak ister her fırsatta.
Paylaş beni diye çığlıklar atar.
Duyar mısın?
Ben değerini bilirim
Bilgi sevgi kadar değerlidir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!