Uzak bir şehir var,
Benim şehrim dediğim.
İnsana saygının en üstün değer olduğu,
Çevresini seven ve koruyan insanların olduğu
Trafiğin her an her dakika açık olduğu,
Bir şehir var.
Gördüğümden beri
Çılgınlar gibi
Seviyorum seni.
Varlığında mutluluk,
Yokluğunda hüzün var.
Ne yalan söyler şu dilim
Hiç düşündün mü niçin yaratıldın.
Peki ne kadar çok yaratana benzediğini gördün mü?
Neden kendi özelliklerine benzer özellikler verdi bizlere.
Tabi ki güzel olanı yaratan gibi yaratalım diye.
O yoktan var etti bizleri, biz de var dan var etmeliyiz.
Bir sınıfın içinde onlarca çiçek.
Biri çıktı ve sordu.
Öğretmenim kağıt neden olur?
Kağıt yapması zor mudur?
Ağaçtan olur dedi öğretmen.
Bir orman düşlüyorum hayallerimde
Tek bir ağacın bile olmadığı bir orman
Yanında bir nehir olmalı bu ormanın
Balıkların sesleri kuş seslerini bastırmalı
Bir de küçük bir kulübe olmalı darma dağın
Bitti desem biter mi söyle?
Bitmedi dersem bekler mi beni.
Bence hiç biri bir biri değil.
Çünkü olacaklardan olacağım bir deli.
Gitti desem kim inanır bana.
Kendimi bildim bileli
Kaçar oldum hep gerçeklerden.
Yuvarlandığımın farkına vardığımda
Hep bir yokuştan aşağı.
Merdiven çıkmalıyım dedim
Kes sesini demeyeceğim.
Konuşmuyorsun ki.
Dur durduğun yerde demeyeceğim.
Yürümüyorsun ki.
Biraz farkına varsan
Dokunuşunda gizliydi söylemek istedikleri.
Hiç dokunamadı.
Bakışlarında gömülüydü belki de
Hiç çıkartamadı.
Konuşmak istedi
Konuşamadı.
Bilir misin? Susmalarımda bile bir anlam var benim.
Nemli bakışlarımda bile bir küçük güneş saklı.
Sevgi bahçelerine açılan köprülerim var benim.
İçinde ise sevda tohumları ve ıslak bir toprak.
İçinde her mevsim farklı çiçeklerim var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!