03.03.2015 - Salı - Engin Çakar
Hayatımızın fırtınaları vardır; ne zaman ne şekilde bizi yakalayacağını bilmediğimiz... İnancın getirdiği umudumuzla,fırtınanın esişi bizden daha az şey alır.Fakat aldığından çok verir,bir bakıma bizi hedefe daha çok yaklastirir.Amma ve lakin azim olmadan hedefe ulaşmak abes olacaktır.Azimli birey fırtınanın esişine aldırmaz, fırtınanın esişine ayak uydurarak o da bir fırtına olur ve önündeki tüm engelleri/setleri bir bir aşarak bundan fayda sağlar.Bunun neticesinde de zamanında fırtınaya yol arkadaşlığı yapmış olmanın vermiş olduğu gurur,cesaret ve gayretle gelen duygularla hiçbir fırtınayı gözünde büyütmez ve fırtınadan aldığı rüzgârın kuvvetiyle deli bir rüzgâr misali esip gürlemezde önündeki engelleri iyi bilir ve ne ile karşılaşacağını sağlam tahminlere dayanaraktan az-çok bildiğinden onu ayakta tutan hayat çizgisinde daha emin yürür...
İşte bu yazımda da fırtınanın estiği yönlere değinerek hayatımızın fırtınalarının aslında hiç de gözümüzde büyütülecek kadar olmadığını, aslında zorluklara ayak uydurmaya yardımcı birer klavuz olduğunu göstermeye çalışıyorum...
Fırtınalar arkadan esince hedefe hızlı varır mahlukat-ı beşeriye..önden esincede fırtına sonrası kişi daha cesaretli hale gelerek ileriye daha umutvar biçimde bakar ve her fırtına sonrası yıpranmışlık nüksetsede, kişi bu yıpranmışlığın sonunda maneviyatın getirmiş olduğu inanmışlıkla daha güçlü hale gelir..Lâkin maruz kalınan hiçbir fırtına hedefsiz/idealsiz olmamalıdır..Aksi takdirde önden de esse, arkadanda esse faydası kısa/değersiz ve bazende umutsuzluk içinde, hüsrana götürecek/sonu getirecek sebep oluverir.Misyon ve vizyonumuzla hareket edecek olursak hüsrana uğramak diye bir tabir aklımızın ucundan bile geçmez.Şunu da belirtmeliyim ki önemli olan fırtınanın estiği yön değildir; fırtınadır ve elbetteki ruhumuz daki ölümsüz azmin getirdiği cesaret fırtınası/madalyasıdır; eğer ki fırtına yandan eserse yönümüzü/rotamızı olayın gidişatına göre ayarlamalıyız...Yani fırtınaya yön veren bizleriz.Bız neremize esmesini istiyorsak oraya döneriz ve yöneliriz.Bizlerin bu konudaki hassasiyeti bir rüzgârın ruhaniyetine girmek olmalı.Olayların akışına kapılarak gerekirse fırtınayı dostumuz bilerek ileriye dönük adım atmak en muteber olanı olacaktır...
(Hedef:Umudun getirdiği cennet)
(Hedefsizlik/idealsizlik:umutsuzluğun getirdiği isyan/cehennem)
Mahşerde toplanacağımız o büyük günde,
Huzurla haşrolmayı bizlere nasip eyle,
Mahşer-i kübrâyı; o ürkütücü beydayı,
Kolaylaştır Allâh'ım bizlere güçleştirme...
Yâ Rahmân yönlendir nurlu istikâmetine,
Her gün selâ duyuyorum, her an çok taze bir vedâ,
Ölünce ruhlar çaresiz, beden gedâ; yok ses sedâ,
Muammâ her dem bir sonken, nedir bu uykular; gaflet,
Neden halâ eyleyemem, beş vakit dosdoğru edâ...
Olumsuzluklar gelse de tüm hızıyla ardı sıra,
Ucu bucağı olmayan dağlarda kalsanda yetim;
Ha çalış, ha gayret, duâ et; düşünme kara kara...
Umutsuz olma! De ki;'Ben Allâh'a tevekkül ettim'
Versin, onlarında; Allâh, belasını versin,
Kim bir yuva yıktıysa; yaşamasın, gebersin! ..
Mâziden semâya buluta aktım,
Bulutlar ağlıyor görenler var mı?
Gecenin cebine bir not bıraktım,
Notumu okuyan halâ o yâr mı...?
Elbet birgün gelir vakti,
Bu yasananlar hüznün akti,
Öyle yaşarsın ah, delice bir an ki,
Ölümlü dünya bitmeyecek sanki...
Bende bulacağım birgün bende,
Kafayı fazla yormanın hiç manâsı yok;
Bu gönül münâfıkların sözlerine tok...
Her bir şeyi duyan: 'Semî' olan Allâh var,
Her zerreyi gören 'Basîr' olan Rahmân yâr.
Sen tevekkül et; elbet birgün güneş doğar...
Ey yâr, bir gedayım kapında, beni de al ravzana,
N'olur, sultanlık mührün ile, aşkını lutfet bana...
Elfü elfi elhamdülillâh; senle olduğum âna,
İstikâmet diyen lafzına; canlar kurban yoluna...
Ey Kur'ân ahlaklı el- Emîn; edebin rehber bize,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!