Engin Çakar Şiirleri - Şair Engin Çakar

Akrep-yelkovan akarken, cesedine düşman olmuş,
Hem köşe hem de bucağın, dertlerin seyriyle dolmuş;
Dün ektiğin çiçek bile, bak daha bugünden solmuş,
Kapkaranlık bir sitem var; meğer ne karmaşık yolmuş.

Belli ki, seneler seni çok hırpalamış ve yormuş;

Ah bir gidebilsem Kars'a;
Ne dert kalır ne de tasa.
Yâr dediğim beni salsa;
Bıraksa da gitsem Kars'a...

Çeçil peynir kaşarına,

Doğrulara bakmadan, düşünmeden haykıran,
Ahmâk olan odur ki; beyhûde kalpler kıran...

Akıl öyle yüce bir nimettir ki, değeri hataların çokluğunda anlaşılır...

Aklımın Aklımın bir ucunda hâlâ
Oynadığım yazı turalar.
Beyaz teyze izin verince,
Armut ağacını dalmalar.
Bir yanda gülümsemelerim,
Ağlayışım ve kunduralar.

Aşk nedir bilir misin ey hafız;
En dayanılmaz anlarda dahi sabretmektir...

Bu göz neler gördü neler,
Ne aptal ne divâneler.
Kalkmazsa eğer perdeler;
Anlaşılmaz, hediyeler!
Emânettir bu can bize,
Ukbâdan benliğimize...

Serâbın çoktur fakat; sen gerçekte azımsın!
Ateşe yağmur gerekse, bana sen lazımsın...

Bataklık deryâsında yüzenleredir sözüm;
Pislikten kurtulmanın vakti değil mi gözüm?

Yalan narâlarıyla meşk ile coşarsın ya,
Çığlıkların biçâre, ateşe koşarsın haa!

Bu divâne hâl nedir söylesen.. neyin nesi?
Ey cehâlet otağı, ey bataklık teknesi!