İnsanoğlu dünyâda emel ve isteklerine kavuştukça hayata daha bi sıkı bağlanıyor; dünyevî heveslere dalarak azgınlaşıyor ve hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyor. İnsan dünyâda kaybettikçe âhireti hatırlıyor. Bunu yüce Yaratıcı fıtratımıza yüklemiş. Demek ki hep kazanmak değil kaybetmek de gerekiyor...
Bazen kaybetmek kazanmaktır. Hem değil mi ya, kaybetmek de bir şeyler kazandırmasaydı; kaybetmeyi yaratır mıydı Sonsuz kudret Sahibi... Elbetteki kazanmak güzeldir fakat 'kaybetme' serüveni içindeki saklı mücevherâtı bizlere sunan yüce Rahmân'a sonsuz hamdü senâlar olsun...
Millet unutmuş gıybet günahını
Bakmış başkasının ayıplarına
Takılmış dinlenen masum türkülere
Günahlar alırken, kalpler de kırmış...
Zillet, ahir zaman, olur elbet herşey
Yarınlar bitmiyor sandık,
Söyle kimlere dayandık,
Zor anlarda kimi andık,
Yandık ki hemde ne yandık...
Biz aşkı beşerde bildik,
"Bu kararsızlığın fecri, affetmez vakitler seni;
Bir ileri, iki geri; yılgın, doğduğundan beri..."
Ey kalplerin serabı, renkli düşlerin pası,
Koca filler taşlayan ebabilin belası...
Zulümlerin geçici, ömrün kaçın kurâsı?
Bir vakit biteceksin, kötülerin dünyâsı!
Değer; ahlâkın üstünlüğünde gizlidir. Kişioğlunun ne derece değerli olduğunu görmek istiyorsanız, edebine bakmanız yeterlidir...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!