Enes Ateş Şiirleri - Şair Enes Ateş

Sen;
ey bilinmeyeni maddede arayan ahmak!
Bana ölümü açıkla ki,
bileyim bir maddenin piyasasını...

Ve sonunda yaşamın,

Tahsilim yarım, ana rahminden terk,
Hayat okulunda kolum kanadım sensin!
Gözyaşlarımdan yollar boyu tarlalar çıksa,
Yine yopladığım hasadım sensin!

Ömründen düşürdüğün ilk cemreyim ben,

Ben ağlamak için severim,
Ağlarım;
Ve
Bİter...!

Gözyaşı,,

Şimdi burdan kalkıp gideceğim...
Özümseyerek tüm anıları
Ardımda umut tomurcukları bırakarak
Yalnızlık dağıtarak hüsranlarımda
Yoluna koyulacağım emellerimin...

Ufuk'a

incitemez dik yürüyenler seni
bakma yaman dururlar
oysa içlerinde bir leş
kokutur, korkutur onları,

karın ağrısı masallardan
başladık hepimiz büyümeye.
masum bir sancıydı
ishal, geceleri anne
diye bağırmalardan
kalan

Düşlemeye kalkarsam mavi bir sevdayı;
Tüm denizlerin ve asi göklerin
kanının çekilmesini beklemeliyim sessiz!

Yitip giden bir sevdanın ardından,
buruk gülen, talan olmuş bir anı!

Gül bahçesi kadar anlatmak istedim
içimin duygulu yanlarının,
aslında solgun bir gül kadar
değersiz olmadığını..

Benim sokakta yürürken

Sevdaya harcanmış bir ömrün tutsağıyım
Elimde kağıttan yapılmış taze umutlar
Yeni hayatlara serpiştirme umudundayım.
Geriye dönüp bakmak koyuyor insana
Gelecek desen, gelmeyecek!
Yıpranmışlığın verdiği ezik duyguları taşıyorum kalbimde

Sevdiğini bilmektir
sevmek, dediler!
..............Ölmek olduğunu
Söyleselerdi...?

öldüğümü bildim sevgiden gayrı,