Enes Ateş Şiirleri - Şair Enes Ateş

terliyor lambaların altında
düşünmekten yorgun
kaba etlerimiz

sız/ı/lıyoruz
içkin bir kıştan kalma

Küçükken bir kız sevmiştim
O da beni seviyormuş meğer
bunu, sevdiğimi söylediğimde öğrendim!

Hayat, ikimizin oyuncağı olmuştu
Birlikte oynuyorduk evciliği

Kayıyordu ellerimden
Yalnızlığıma merhem bıraktığın tütsü.

Bu gece gökyüzüne bakıp
şarkılar söyleyeceğim,
Belki kayar da bir yıldız umarsızca

ayaklarım batıyor mavi yalana
ve mavi bir gökyüzü içimde zaman!

izdüşümü acının içimde sevda
...mavi bir yalanın prangasında..

Bir türlü buluşmuyor gözlerimiz,
-Ki zaten şiir için görüşecektik-
ve eşit değil gecelerim gündüzüme,
eksen eğikliğinden olsa gerek...

aklı kayba uğratmanın nedir limiti?

Bohem yaşantının kıvrımlarında,
İçimin sönmeyen hâlesi; şiir!
Tam da duyguların harman çağında,
Şahsımın en büyük payesi; şiir!

Kelime, hâlimin tek arzuhali,

Buzlanıyor hislerim,
Donacak mıyım?
Aşkların bu sefil duruşlarında
Sevdayı yamar gibi ellerim,
Yoksa geri mi döndü hayallerim,
Gülecek miyim?

işte umut,,,gözlerimde saklı...daha ötesi var mı...

işte yalan, sözlerimde ölü..var mı daha berisi...

işte sevda, hücresinde gizli...yalan gerisi...

Vur beni, vur ki bir işe yarasın gözlerin!
kundaklanmış acılarımda beslenen ruhum
kaypak yalnızlıkların mübtelâsıdır.
her daim boğuşmak zor gelir bana
gözümden akanlar,
soğuk bir ayrılığın muhtırasıdır...

Kesdiler ahlakın şah damarını
Geriye bir yığın arsızlık kaldı.
Tıkandı dünyanın soluk borusu,
Yürekler yaralı, yüz asık kaldı.

Ten rengi şerefin kısmî iffeti