Enes Ateş Şiirleri - Şair Enes Ateş

Solgun bir mateme bürünüyorum
Elimde avucumda yok;
-Ben, aşkı sevmek için sevmedim ki...

Geçmişimle yargılanıyorum mahkemelerde
Öyle adil davranıyorlar ki,

Akar da çağımın kahır yolundan,
Menzilimi aklar, saklar bengisu.
Bilir meramımı aşık dilinden,
Sonuna hasretim ekler bengisu.

Leyla'yı Mecnûn'a istemek haktır,

'yok'a yok dersen vardır; 'var'a yok desen de var,
yok olsaydı sonunda; bulur muydu aynalar,
şu aciz vücudunun yaşayan hücresini...!

'tesadüfen geldiğimiz dünyada' diyorsun, hey!
'bir tesadüf yarattı herşeyin cümlesini.' (!)

/ Ölüleri kaldırın mezarlarından
Onlar, sadece onlar teyit edilmemiş gecenin
Ruhuma yansıttığı sancıyı bilebilir...

Bir kefene sarın kalmasın açık yerleri!

Şiir için yüreğe girmeli dağlar,
Gözyaşı gökleri eritmelidir!
Nerede bir aşık mahzunca ağlar;
Şair, feryadını işitmelidir!

Duyarak içinde asrın sesini

Suya düşen yaprağın ardındaki sır;
çünkü sonbahar
yaşlanmaya başlamıştır.

su nasıl yavaş yavaş azgınlaşacaksa
öyle de donacak,

'inkâr edenler, göklerle yer bitişik bir halde iken bizim onları birbirinden kopardığımızı ve her canlı şeyi sudan yarattığımızı düşünemediler mi? '
(Enbiya 30)


Toprağın rahminden gelen kanımla,
yıldızların ellerine dokundum Pisces!

Lisanı lâl eyleyen, yüreği mahzun kılan,
Kan kırmızı güllerin yabani katındayım.
Şimdi bana desire, yalnızca bana kalan
Emsalsiz soruların meçhul yanıtındayım
Lisanı lâl eyleyen, yüreği mahzun kılan.

Sebebim yok iken diyemem amma
Ruhumu elimden aldı gözlerin.
Visale erişmek artık muamma
Yine de kapımı çaldı gözlerin.

Onlar yüreğimde yeşeriyorken,

Onyedi yaşımda, ağlamaklıyım,
Ağladım onyedi yıl öncesinde.
Arada kalanlar yok sayılırsa,
Hayat bana yalan söylüyor anne!

Daha bir acıklı konuşur oldum