Emre Seher Şiirleri - Şair Emre Seher

Bazen acı çekmeyi kendimize öyle bir hobi olarak benimseriz ki çoğu zaman ne için üzülüp bunalıma girdiğimizi anlamayız bile. Bunun nedenini çok düşünür oldum son zamanlarda. Galiba güzel bir fikrim var bu konuda artık. Gönül işleriyle alakalı bir hüzünse bu eğer ya platonik aşklardan,ya imkansızı istemekten, yada büyük bir ihanetten geçer bunun nedeni. Ama bunlardan hariç öyle bir şey var ki içler acısı bir durumdur. Acı çekmeye alışınca insan ne için yada kimin için acı çektiği hiç önemli değildir. Sırf acı çekmek için birisinin aşkına aşık oluruz. O kişinin çok büyük bir rolü yoktur bu mevzuda. Sadece ortak anılar ve geçmiş olsun hatta bunlar da olmasın arada hoşnut bir muhabbet olsun yeter. Onun aşkına aşık olup acı çekmeyi yeğleriz. Bazen güzeldir bu. Sigaraya olan bağımlılık gibidir. İstersek bırakabileceğimizi biliriz fakat bırakmak istemeyiz. Tutkudur. Güzeldir. Candır. Ama çok yıpratır. En iyisi mi ondan bir an önce kurtulmak gerekir. Hayat güzel,yaşamak güzel. Ne gerek var böyle şeylere dimi?

Irkına tecavüz etmiş insanın bakireliğinden şüphe duyarım.

Biz hiç acılara ağlamadık,
Sigaranın dumanı gözümüze fazla kaçtı..

Akşam işten çıktım kulaklığı takıp en sevdiğim müziklerden bitanesini açıp yolda yürümeye başladım. Sonra bi sigara yakayım lan dedim kendi kendime birden bi efkar bastı. Cebimden paketimi çıkartıp tam sigara alacaktım ki bi dal sigara kaldığını gördüm. Eve giden yolumu değiştirip markete doğru yöneldim. Gittim ve marketçi dayıya bi pakaet sigara verirmisin abi dedim. Ve sigarayı alıp çıkarken delikanlı bu ne hal dedi. Ne varmış halimde dayı demeden uykusuzsun heralde dedi. Yok be dayı ne uykusuzu işten çıktım eve gidiyorum dedim. Cebinde bi paket sigara var neden onu içmiyorsunda yeni paketi açıp ordan aldın dedi.
İki dal sigara var be dayı dedim. Biz ayrıldık bari onlar ayrılmasın deyip saçma bi cümle kurup adam söyledim. Anlamış olacak ki? Ufaktan bi tebessüm etti. Delikanlı dedi gençsin,tipine bakılırsa yakışıklı bi çocuksun dedi. Adama ters ters bakıp dayıcım sen bi doktara git be dedim. Ben ve yakışıklılık birbirimize çok uzağız be dayı dedim,sonra Allah’a çok şükür bu halimize dedim. Ayak üstü 10 dk muhabbet ettik adamla dedikleri gerçekten doğrumuydu o kadar çökmüşmüydüm senden sonra. Sonra yolumu eve doğru yöneltim yolda giderken karşımdan gelen iki kızın bakışları dikkatimi çekti kafamı eğip hiç bakmadan adımlarımı hızlandırdım eve gelir gelmez ilk işim aynaya bakmak oldu. Bi karış sakalın arkasında o yüzüme baktım. Ve gözlerimin çöktüğü apa açık ortadaydı. Her gece geç saatlere kadar oturup seni düşünmekten olsa gerek. Neyse diyerek bi sakal traşı oldum bi nebzede yüzüm açılmıştı. Yaşlı dayının söyledikleri kafama takılmıştı. ‘’Bu yalan dünyada kimse senden daha değerli değildir delikanlı’’ demişti. O sözleri düşündükçe ve yahut aklıma geldikçe senin bende değerin olmadığını anladım. Ve artık somurtgan biri olmak yerine bu yalan dünyadaki her zorluğa,her acıya her yeni güne gülümseyerek uyanıyorum.
Elbette ki canımız yakan bir çok şeyler yaşıyoruz.
Mesela geçen aylardaki ‘’ Soma’’ faciası. Hepimizi en derinden üzmüştü.
Sonra ne oldu?
Şırnakta bu benzer bi olay yaşandı. Hiç birine kayıtsız kalmadık tabi ettiğimiz dular Allah katında kabul olur diyerek bi acıyı daha geride bıraktık. Unuttuk mu peki bunları?

Bizler bir çok kişiye hayat verdiğimiz ufak dünyamızda bir hiç gibi uzaktan olacakları izledik.
İyi de yaptık.
Elimizi attığımız, gönlümüzü kaptırdığımız kim varsa yolcu ettik.
Hiç bir anlam veremediğim, gitmelerine anlam bozukluğu dediğim bir çok kişi cümleleri ile tümcelerimizi yıkmaya devam etti.
Olsun;
Yıkılan sadece hayallerimiz oldu, en kaz altında kalan gülüşlerime siz kara bulut gibi çöktünüz eyvAllah.

Gidişine üzüldüm sanma sevgilim.
Ben seni ayakta alkışlıyorum.

İçimde dolaşmaya başladım yine. Sana rastladım bir kuytu köşede sigara dumanları arasında, karşımda öylece oturuyordun, ayaklarını kendine çekmiştin ve başını eğmiştin. Şizofren gibi iki-üç saat baktım sana hareketsizdik ikimizde, sonra sana; "neden" diye sordum cevap vermedin eskisi gibiydin hatta hiç değişmemişdin piçlik ruhuna işlemiş! Bi sigara yaktım karşında dikilmiş bi biçimde. Eskiden kızardın sigara içmeme şimdi ne oldu? Neden ses vermiyosun o kadar mı kötüydüm? Yavaşca yaklaştım yanına, başını kaldırdım gözlerin kapalıydı. Uyuyormusun sevdiğim? Hayır bi dakika sen, sen ölmüşsün!
Sen benim için ölmüşsün ama başkası için yaşıyorsun. Ve gecenin en sancılı saatlarinde son dal siğramı yakıyorum dumanı üfledikçe sen,içime çektikçe ben bitiyorum. Ha söylesene? Biz bitiyoruz desene doğan güneşe karşı. Biliyormusun bu güneş hiç doğmasın? Ne sen doğan güneşin ışığında kaybol ne ben gecenin rehabetine kapılıp gideyim. Sırtımda taşımaktan yoruldum artık bu hayatı kalbim ağır geliyorsa sana artık sök götür yerinde.
Durma sök götür hadi!
Ne bekliyorsun?
Beni beklemedin.
Bari hayalerimi geçiştirmemi bekle.

Elenmek için sınava tabi olan insanların kişilikleri kopya çekerek yükselmiştir.
Karakter beklemeyin boşuna.

Benden herşey bekle sevgilim. Bazen romantik olurum. Bazen deli dolu. Sadece bu aralar doluyum. Yazmaktan başka birşey yaptığım yok. Bi sen varsın tesellim. Birde yazdığım yazılar. Ve huzur diyorum. Eşittir sen. Anlıyorsun beni değil mi? Hayır anlamıyorum deme bana,sitemkar gözlerle bakıp içimi yakma. Gidecekmiş gibi gözlerle bakıyorsun etrafına. Ne olur gitme diyemiyorum. Sususyorum sadece. Ne olur beni anla. Anlamıyorsun işte bildiğin insanlar gibi değilim ben. Dibim çamurdan gözükmez. Nerdesin diye her sorduğunda arkadaşlarla maç yapıyordum derim sana. Susarım sadece geceleri ağlar seni hatırlarım ve senin bundan haberin olmaz. Ve sevdiğim ben seni kısa bildiğimiz hayatın uzun gecelerinde sevdim.

Ne yazık ki? Senin bundan haberin yok.

Benden şair olmadı.
Senden şiir.
Yani diyeceğim şu ki?
Bizden bi bok olmadı.