Cezaevinin önü; cezaevi ile uzaktan yakından alakası olmayan insanlar için sadece bir yolun ön tarafıdır.
Yazıya bu şekil girmeyi çok sevdiğim bir abimden öğrendim.
Kimse bilmez cezaevini,kimse anlamaz çekilen acıyı,günlerin haftaların özlemini 45 dakikalık bir telefon görüşmesi ile giderildiğini kimse bilmez,ay başında gelecek açık görüş günlerinde sırf kucaklaşmak için çekilen yolları çekmeyen bilmez.
O dört duvar arasında edilen,konuşulan her kelime bir hayat oyunu gibidir aslında,pişmanlıkları hataları her ne kadar pişman değilim desede bi yerden patlak verir konuşmalarında.
Eskileri yadeder hep,aklından çıkmayan.
Ulaan der ulaan şurdan bi çıkayım,başka birşey istemem.
Çok insan tanıdım hiç birinin kukladan farkı yok.
Ne yöne çekersen o tarafa gidiyor.
Bu durumdan ne zevk anlıyorlar hiç anlamıyorum.
Bazen bi hışımla birşeyler karalıyasım geliyor.
Sonra siktir et diyorum kendi kendime atıyorum bi kenara. Susuyorum hep yaptığım gibi yine susmayı tercih ediyorum. Çünkü ne kadar dil dökersen dök insanlar sadece kulaktan duyduklarıyla hareket etmeyi kendilerinden daha çok seviyorlar. Tıpkı bir radyo gibiler, yarın bu saatte aynı şarkıyı çalıp, aynı hayal kırıklarını yaşatıyorlar.
Ve bu son diyerek, günde kaç defa kendilerini avuttuklarını sorsan hiç biri doğru dürüst cevap vermez.
Hepinizin gözlerinin içine bakarak "budur gerçekten, helal olsun..." demek isterdim. Kabul edin; çok iyisiniz bu işte. Öyle iyisiniz ki; senin için ölürüm deyip, öldürmekte ustasınız. Üstelik; cinayet aleti olarak yalnızca ayaklarınızı kullanırsınız.
Ve sonra;
Hakim kalemimizi kırdı.
Bu senin saçlarının ucunun kırılmasından daha acı bi durum.
Geçenlerde çok eski samimi olduğum bi arkadaşım mesaj attı. Allah’ın selamını bile vermeden. Emre fotomu begen ve yorum at dedi. Biraz sinirlendim açıkçası sevmediğim bi mesaj türüydü.Neyse konumuz bu değil, Fotoğrafını begenip yorum attıktan sonra, bi hal hatır mesajını ben atayım dedim. Nasılsın kardeşim uzun zaman oldu görüşmeyeli,Emre işim var ben sana döneceğim dedi ve gitti. Aradan baya bi zaman geçti ki, tekrar mesaj attı yengenle foto attım nasıl bi begen ve yorum at kardeşim yazdı.
Dayanamadım ulan şerefsiz nasıl insansınız lan siz diye hışımla ve öfkeyle mesajı yolladım.
Noluyor amk! !
Diye tepkisi gecikmedi. Ne yaptım ben sana niye böyle tepki verdin mesajını okuduktan sonra; ulan askerden geldim gelmediniz, yanınıza kadar geldim,işimiz var deyip bi kenara attınız.Sonra biz kardeşiz biz arkadaşız,biz dostuz demeyi iyi biliyorsunuz.Bundan sonra hiçbirinizin yanımda değeri yok gidin manitalarınızla çekildiğiniz o fotoğrafları yavşak yavşak yorum atan kardeşleriniz begensin.Benim sizler gibi menfaatçi kardeşlerim yok artık...
Selametle...
Bir yer düşünün, sevgilinizden ayrılıyorsunuz,nişanlınız tarafından terk ediliyorsunuz, iş yerinizdeki patronunuzla tartışıyorsunuz, askeri izinden gelip daha annenizin elini öpmeden oraya gidiyorsunuz, telefonla ''baba'' olduğunuzun müjdesini alıyorsunuz, daha yeni doğmuş bebeğinizi görmeden önce evden önce oraya atıyorsunuz kendinizi, bazen sevinç genelde hıçkırıklara boğularak ağlıyorsunuz ve bir bakıyorsunuz ki sizin gibi yüzlercesi orada. Bu hikayeyi anlatmak mısralara sığmaz. Bu olayı yaşamayanlar bilmez. O neden ile bunları yaşayan insanlara lütfen saçma sapan yazılar yazarak prim, beğeni, ve tanınma kaygısı yaşamayın. Bizler o küçümsediğiniz futbol terimi için sadece 90 dakika görebileceğimiz sevdanın uğruna binlerce kilometre çekip, mağlup olduktan sonra canın sağolsun be! diye isyan ederken, sizler 2 kilometre ötedeki sevgilinize işim var aşkım sonra buluşsak olur mu mesajı atanlardansınız. Bir kaybetme terimi düşünün ki, şampiyonluk gelmedi diye kendini asabilecek kadar bu sevdaya bağımlı. Bir kaybetme terimi düşünün ki, hayatı boyunca yaşadığı bütün acılara gülüp geçerken, yenilen bir golden sonra hüngür hüngür ağlıyor. Bir kaybetme terimi düşünün 8 kere kalenize gol atmışlar, ve siz dişlerinizle atkınızı ısırmış canın sağolsun sen bütün sevdalardan güzelsin diyerek gururla o atkıyı sallamaya devam ediyorsunuz.. Bir kaybetme terimi düşünün, ya da siktir edin siz düşünmeyin. Bunuda kalenize atılmış gol sayın, biz ofsayt deyip gene de sevinmemiş sayarız kendimizi..
Sanırım seninde canın sıkkın bu aralar. Biliyormusun bazen bendede oluyor. Hiçbirşey yapasın gelmiyor ya hani. Bende buna tav oluyorum. Aslında ben buraya senin ne kadar duygusuz ve hissiz olacağını yazacaktım konu nerelere geldi bak. Konular ardarda geldi sen gelmedin. Gelme de, inan gerçekten gelme. Aslında gel, sende kalan ben var, renklerim, gülüşlerim, tebessümlerim hatta aklım dahi sende. Gel, kendin hariç ne alıp götürdüysen bırak şu masanın üzerine ve kendini al git. Çıkmadan önce mutfakta ki çayın altını kapat. Eminim oda en az gidişin kadar acıdır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!