Bir gün uzağa gidersem
Telvemdeki kadınlarla
Kahvemi soğuttuğumu
Ve bundan nefret ettiğimi unutma
Baharın kuşları sarhoş ettiği gibi
Yüzündeki çizgilerin
Derinleştiği her gün
Uzaklardan bilinmeyen biri
Elindeki alçıyla gençleştirir beni
Hatırla En ufak detayına kadar
Göründüğü gibi değil Hayat
Seviyordur belki bizi?
Ya da biz öyle zannediyoruz
Rüzgar uçurmuş aşkımızı
Taa uzak diyarlara
Gören vardır belki?
Sessiz kıyılarda dolanıyorum
Bazen güneş, bazen ayla konuşuyorum
Tatlı birini sevdim
Ama kim olduğu belli değil
Rüzgarın sesi derinlerde duyulur
Ağaçlar titrer korkudan geceleri
Kaf dağından uğuru getiren şehrin
Işıklarına istinaden
Güneşim olan sizi selamlıyorum
Kalbinize olan ilk taarruz emrinin
Sahibi olan komutanın
Denizin ortasında
Bir katamaranın üzerinde
İçime çektiğim her nefesin
Ellerinden tutup benden uzaklaşmamasını istedim
Bu yüzden nicedir ağzımı bıçak açmıyor
Bu hayat bol kutucuklu bulmaca
Ve benim çözmeye vaktim yok
Ellerimden kayıp giden kalp yere düşüp kırılınca
Düşünüp saygı gösterecek kabiliyetim yok
İstersen görme çaresizliğimi
Bir sabah sensizliğe kalkmak
Yağmurumda kuraklığın
Umrumda değil artık yaşamak
Çünkü bitmedi kalbimle dargınlığın
Bir sabah gözlerinden yoksun kalkmak
Bir sevgi var içimde gündüz ile geceyi ayıran
Kırık dallarda kiraz toplayan
Ufacık yürekle dağlar kadar seven küçük bir serçe misali
Kalbinde saklanan büyük bir yara
Bir sevgi var içimde iyi ile kötüyü ayıran
Bir sevgi var içimde
Belli ki sana
Gülüşleri,ağlayışları sana
Sonbaharda senin için
Yaprak döküyor
Kışın senin için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!