Bir Bozkurt gör düşünde, adı: Gâzi Mustafa,
Efsaneleşen sesiyle çağırır halkı safa.
Geceyi yaran bakışı, yıldızlardan parlak,
İlerler karanlığa, korkusu yok ne firak.
Dağları aşar usulca, çakır gözler yakında,
Bir dem gelir yazarız,
Bir dem gelir kızar-azarız,
Bir dem gelir zahir batın olur,
Bir dem gelir her şey son bulur.
Bir dem olur seyrân ederiz,
Gözlerin değmez oldu gözlerime,
Ruhun uzakta, soğuk ve yabancı.
Kalbim geçmişin izinde kaybolmuş,
Unutulmuş bir sevdanın hüznü sanki.
Bir zamanlar yüreğimi titreten sesin,
Gönül safadır, her dem onu zikreyleyen,
Dünyâdan arınan, dîvâne hâldeyken,
Ruh aşk ateşinde yanar, közdeyken,
Kül olup savrulan, özden neylesin?
Özde tüten, aşkı bulan, bilen söylesin...
Allah, öldürmeyeceksin dedi,
Öldürdünüz!
"Benden başka İlahınız olmayacak" dedi,
Altını, Çalab'a değiştiniz!
".. put yapmayacaksınız..." dedi,
Ölüm kusan putlar yaptınız!
Bir devr-i zulmet, bir gamlı zaman,
Topraklar içre derman arayan.
Millet ki ye'siyle çırpınan,
Doğsun diye bekler sabâhı o an.
Sarardı yaprak, soldu meyvesin,
Ağlayarak doğacak insan...
Sonra büyüyecek, âşık olacak, sevecek, sevişecek...
Zaman gelecek kemâle erişecek...
***
İnsan...
Düşünce soyut bir eylem, masum, henüz yumurtadan çıkmamış, tomurcuklanmayı bekleyen tohum.
Düşünülüp eyleme dönüşen her bir hareket ya çok faydalı ya da çok tehlikeli.
İnsan fıtratı iyi üzerine kodlu, iyiyi düşünüp eyleme geçirmede mahir.
Düşünce insanı çiftçi gibidir...
Hasat edilen mahsülü tefekkür eder...
Toprağı aziz bilip düşüncelerini eker...
Senden kopmak istemiyorum, soldurma gülümü,
Seni sensiz yaşamak istemiyorum, bensiz koyma sevgini,
Seni duâlarımın hitamında yüzüme sürmek istiyorum,
Eksiltme benden seni.
Sesinle yankılansın kalbimde her günün sabahı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!