Emir Kerküklü Şiirleri - Şair Emir Kerküklü

Gerçek aşk;
Yıllarca beklemeyi göze almaktır
Belki hiç dokunamamaktır
Belki hiç yakından görememektir
Belki de sesini bile duyamamaktır
Ama yine de delice sevmektir

Ömrümden her şeyi aldın geriye ne kaldı ki,
Belki birkaç gece daha seni rüyalarımda görebileceğim,
Birkaç zerre de gurur,
Seninle umursamaz gibi davranabileyim diye.
Bir de birkaç seferlik inatım kaldı.
Aklıma rağmen seni unutmayım diye.

Ürəksiz küləyə yönəlmiş yarpaq kimiyəm,
Dərdlərə sarılmış yaralı ürəyim can verir.
Nədir ondan bu qədər çəkdiyim,
Sanki içimdə ki həsrəti heç bilmir?

İçimdə alov sönmədən daha,

Ve sana geldiğim günden beri sende kaldım ve bir daha dönemedim.
Çünkü senden gitmek için kalbime geçerli bir bahane bulamadım...
Gözlerinde kaybolmuşum, izini sürdüğüm her anım,
Ve sensiz geçen her gün, bir ömre bedelmiş, anladım.

Gidişin o kadar ağır geldi ki özlem dolu yüreğime.
Henüz yeni filizlenen aşkımıza büyük haksızlık değil mi sence?
İçimi öyle acıtıyor ki..
Evet, mesafelerin hiç bir önemi yok, kalplerimiz birbirine kenetlenmişken.
ama yine de kanatıyor içten içe cam kırıkları misali.

- Git dese de gitsem diye mi bekliyordun?
Çoktan mı yakmıştın gemileri?
Ufacık bir rüzgar mı savurdu şimdi bizi?
Oysa ben liman oldum sanıyordum sana.
Bırakmaz diyordum en şiddetli fırtına bile olsa.. -Hayatım hep karmaşıktı limansız deniz gibiydi.
Kendim de yükü ağır gemi misaliydim.

Eğer bir daha gelirsen, 
Ruhum sana doymadan,
Gitme!
Ya da illa ki gideceksen,
Tut elimi, götür beni sonsuzluğa.
Söz! yük olmayacağım sana

Gitme, dedim sana sol yanımı terk etme,
Sevda bahçesinde açan son gülü görme.
Gitme, gözlerimdeki yıldızları söndürme,
Geceyi aydınlatan o parlak yıldızları unutma.

Gitme dediğim an gözlerim yaşla dolar,

~~
Gizli olan duygular, sözle anlatılmaz,
Kalpte bir çığlık varsa, dışarıya vurmaz.
Bazen sessizlik gizler gerçek sevgiyi,
Dudaklar sustuğunda, kalp gösterir ilgiyi

Tüm göçmen kuşların sana göç ettiğinden emin olabilseydim,
Her kuşun kanadına seni ne kadar özlediğimi yazardım.
Gökyüzüne yayılan kanatlarının aracılığıyla, özlemimi tüm dünyaya duyururdum.
Rüzgarla savrulan her kuş, sevgimi taşıyan birer elçi olurdu.
Uçarken hissettiği özgürlüğe duygularımı sarıp,ufaklara ulaştığında bulutlara nakşederdim.