Yüreğimde canhıraş çığlıklar koparken,
Yangınlar birbirini tetiklerken,
Dışarıdan soğuk kanlı durup,
Nasıl gülümsenir sana ben öğreteceğim sevgili...
Saat 3.50
Ve sen bende bittin sevgili
Yâr diye gönlüme aldığımı, yara diye sarmaya başladım
Sen ki ihanetin en çıplak hali
Sen yüreğime düşen yorgun mermi
Gecenin en koyusuna kasem olsun ki
Son bir düşüm vardı,
Çocukluğumdan kalma.
Sarıp sarmalayıp saklayıp büyüttüğüm.
Falcı ruhların gizeminden sakladığım.
Sanaydı sevgili son kalan bu umut.
Aşıklara aşkın șerbeti giz de
içirilmedi mi?
Karanlıklara düşülüp sesin
de dem vurulmadı mı?
Hakikat yüreğinde yer
bulmadı mı?
Yıkık bir kentin toz bulutları sardı yüreğimin tenhalarını,
Acı feryatlar çoğalıyor,
Duyanımın olmadığı bir yer,
Sesimmi çıkmıyor, yoksa kulaklar mı sağır...
Gece ben ve can çekişen düşler
Harap olmuş solmuş umutlar
Yarınları karartmış küsmüş ümitler
Sağıma baktım boş
Soluma baktım buz kesiği, üşüyorum
Arkamda koca bir hayat ,bana bakıyor
İçimde bir suçlu var,
Konuşmaktan utanıyor,
Bütün yetilerim silinmiş melikem lal,
Beni benimle bırak sevdam.
Canımı aşkla mayaladım,
Devlerin aşkı büyük olur,
Yüreğine düşen kıvılcımı,
Rüzgarımla yangın yerine çeviririm,
Bir kaç satır karalamaya,
Sevginin gücü gösterilmez.
Hadi şair mısralarında avut beni...
Nereden başlarsın bilmem ama sen yinede yaz,
Çocukluğumdan başla şair!
Hani şu yarım kalan gülüşlerimin hüznü nakşettiği Çocukluğumdan.
Söylesene şair sokakta ip atlamam gerekirken,
Aşk her yüreğin harcı değildir,
Uzatılan eli tutmayacaksan,
Gölgede etmeyeceksin,
Günleri şaşırıp geceleri mesken tutmayacaksan,
Ben aşığım seni seviyorum demeyeceksin adam.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!