İyi bir hayat yaşamak,
Herkesin hayalidir.
Neye göre, kime göre,
kendine göre,
nasıl;
Seni ilk gördüğüm yerde
İzlerini arıyorum
Attığın kor ateşlerde
Alev alev yanıyorum
Pekte güzel oluyor
Şu İzmir’in kızları
Edasıyla yakıyor
Şu İzmir’in kızları
Kafelerde barlarda
Gidiyorum diyeceğine
Hançeri kalbime vursaydın
Tomurcuk aşkınla içime
Çiçekler misali açsaydın
Sil gözünün yaşını
Kader diyelim gitsin
Eğme güzel başını
Kader diyelim gitsin
Sana, ne söyleyecek sözüm,
Ne de yazacak kelimem kaldı,
Bildiğim ne varsa söyledim, yazdım
Birer birer hepsi şimdi mazide kaldı.
Sen, kimseye açamadığım sırrımdın,
Ne bahara erdim ne kışım bitti
Ayazla örülmüş kaderim benim
Benimken bir zaman bırakıp gitti
Vuslat sız yazılmış kaderim benim
Artık bülbül güle figan etmesin
Üzülme kadınım, sakın üzülme
Bu dünya dertler, çileler dünyası
Kime dokunsan bin ah işitirsin
Üzülme kadınım, sakın üzülme.
Otuzüçünde başladın çileye
Her yer karanlık her yer dert dolu
Anladım bu dünya kahır cenneti
Yağdı yüreğime fırtına dolu
Anladım bu dünya kahır cenneti
Hiç darmadağın olmadım, şimdiye dek
Saçılmadım tesbih taneleri gibi yerlere,
Bile bile soktu seni yüreğime kahpe felek
Vazgeçtim artık, açmayacağım kalbimi kimselere.
Ben seni sevdim, sevgim bana ne verdi ki




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!