Emin Baydil Şiirleri - Şair Emin Baydil

Anadolum, Türkiyem!
Tam dokuz asırlık tarihim...
Kapısını açtığım Malazgirt
Uğruna can verdiğim,
Herşeyim...

Galiba erken gelmişim ben bu dünyaya
Bozkır sessiz, gökler açık ve mevsim yazmış.
Meğer ilkbaharı şaşırmış yıllar,
Hayatımı günbegün sonbahar yazmış...
Ben, bu dünyaya erken gelmişim belli,
Parmak hesabıyla yaptığım, yaşımdan anladım bunu.

Öyle tatlı, güzelsin ki bebeğim
Fıkır fıkır gıdıklarım kalk yürü!
Seni tonton, yaramaz şey, bal-şeker
Tıpış tıpış, gel bana gel, kalk yürü! ...

Dolu dolu bakıyorsun lambaya

1.
Ben bir ağacım,
Dallarımı kırmış rüzgârlar.
Deli deli rüzgârlar, soğuk ve acı...
Şimdilerde, her gelenden bir,
Her gidenden bir tekme yemekteyim.

Pes be artık! ...
Ne bakanlar ne vekiller gördük biz...
Millet vekil, Allah vekil, diyenleri gördük biz...
Fakatı yok... Sen boş ver dostum, fazla söze ne gerek! ..
kul hakkını yiyeni,
millet malı mukaddes, diyeni de gördük biz...

Bir güneştin,
Karanlık gecelerime doğan.
Sen beni gördün, doğup üstüme
Ben de seni gördüm; orda ve yalnızdın.
...Burda da ben...

Bir ses gelir derinden,
Bu ses ki, Fâtihlerin
En büyük seferinden.

Haykırıyor:
Haydi! Ya Allah!

Çıkarım yokuşları, ter içinde bedenim,
Her adımda bir başka, âlemle nefesteyim.
Caddeler kolay bana, inişleri n'edeyim
Meğer hayat çileymiş, altından kafesteyim.

Her nehirde bir girdap, almamışsa benden iz,

Gece değil gündüzdür, peki bu soygun neden?
Kör mü olduk Allah'ım, daldık seyire neden?
Feryadı duymuyoruz, sağır mıyız Allah'ım?
Yoksa konuşmaya, dilsiz miyiz Allah'ım?

Neden, neden diyorum, put mu kesildik yoksa?

Bir çıkmaz sokakta bitince yollar
Gönül vadisine kahır döküldü.
Karanlığa nispet sarınca kollar
Zaman, damla damla zehir döküldü.

Her ânı gönüle tokmak saatler