Ağlamayı unutalı çok oldu
İçimi denizlere döktüm
Pek bi mahzun olurum sadece
Gidişinle öğrendim ölenle ölünmeyeceğini
Ve kalan sağların ölülerden farksız olduğunu..........
Omuz omuza verince kelimeler
Sözün açmayacağı hiçbir kapı yok
Parmakla dokunsak düşecek kaleler
Bu ne iştir Yarab! ümmette yürek yok....
Önü sıra sürükler meçhule
Dinmez içimdeki heyelan
Meydanlardan uzak asude
Vurun koşmaz gayrı küheylan..
Bazı kışlar nedense çetin geçer
Kalpten kalbe giden yollar kapanır
Yüreğinin soğuğuna kılıf uyduramaz üşürsün....
Ey biçare…!
Dar-ı dünya için tüketme gözyaşı
Gafletten uyandır akılsız başı
Kütüğe öldü diye düşerler
Kimliğin olur mezar taşı…
Pişmanlıklarım artar, okunan her hutbede
Oradan oraya çarpar bu can gök kubbede
Anladım; yanmadan, açılmaz imiş perdeler
Aşk ile dönen pervane olayım kabede.....
Yıldırmasın seni zemheri ayazı
Buz tutmuş toprağı tırnağınla kazı
İnan bana baharı yazı
Görmek bahtiyarlıktır kardelen…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!