Bir gülüşünle yâd eli abat eylersin ey gül-i rana
Bazı bazı sen kokar bad-ı saba merhem olur yarama…
Bilmem ki,
Hangi sema da süzülür, gönlüme konmayan Hüma,
Yalın ayak düştüm saadet peşine, ‘Aşk’ rehnüma…
Boş yere bekleme,
Hayat; her rengi, vermez insana,
Kırmızıyla beyazı karıştırmalı bazen, mutluluk için...
İnsan korkularıyla arasına mesafe koyar
Işık sönene kadar
Geceye bent olur
Allı pullu perdeler
Yaşamla ölüm arası
İnce çizgi
Nefs; yanıp kül olmadıkça, sinelerde raks eder
Bilmem bu ateş kaç pervaneyi içine çeker …
Sinemde nar-ı aşk, kalbimde yar!
Dar-ı cihanda fani aşkı nideyim
Her nefeste hu diyen neyim yar!
Ab-ı aşkı buldum gayrı nideyim....
Ey Ademoğlu...
Toprak ile seni beşik kertmesi etmiş felek
Neylersin, vakti gelince koynuna girmek gerek.
Aşk kitabında “ayrılık” tırnak içinde tutsak edilmeli ya da elveda konmalı sonuna (.) Hayatı büyük yazmak için bir nevi rahmettir nokta…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!