Duygu Günkut Şiirleri - Şair Duygu Günkut

Yalnızlık bir ormandır geçtiğim,
Alacakaranlıkta ağaçlar orman kalabalığı.
Yalnızlık dinletir bana adımlarımı.

Yalnızlık bir ormandır geçtiğim,
İçim ürpererek bilinmeyene giderken.

Bir oraya, bir buraya sürükleniyoruz işte…
Ben bir kova sudan kalktım geldim buralara
Tam Ayşe Nine torununu yıkayacakken
Aralıktı pencere,
Aralık pencereden kaçıverdim mavi göklere.
Yolda onunla karşılaştım, sonra onunla, onunla, onunla…

Denizlerin bitmediği,
Ümitlerin ve hayallerin tükenmediği yerde seviyorum seni.
Gerçek aşk, hepsinin tükendiği yerde bile varolabilendir!

Öyle de, böyle de...
Seviyorum seni...

Gökyüzünü özledim
Gerilen üzerimize
Saydam bir çadır gibi
Ilık bahar günlerinde.

Tufan öncesi bir sakinlik

45 saniyeye sığabilir mi?
Bir gülüş, bir öpüş…
Hayat ve ölüm,
Kaç saniye?

Sen benim olabilir misin?

Cüceler eğlendiriyor
Sirke gelen konukları,
Kocaman gözlü çocukları.

Çocuklar bakıyor,
Çocuklar bir de görüyor

Ağaçsız ve denizsiz kaldığım günlerde
Bir pembe yaratırım kendime
Çoğalır, taşarım sınırlarından ufuklarımın.

Uzanırım kuşlara sevmek için, kuşlar uçuverir.
Özgürlüğümün tutsaklığı kanatlarında yükselir.

Her yaşananın bir şiiri olacaksa,
Hayat çok zor!
Genelde tüketiyoruz yaşananları acele
Duyguları sindirmeye gerek yok.

Olacaksa her aşkın bir fotoğrafı

Seni denizlerce seviyorum uçsuz bucaksız
Dalıp gidiyor gözlerim gözlerine
Bir garip tekne gibi açılan denizlere.

Seni türkülerce seviyorum umut dolu
İçimde birşeyler filizleniveriyor

Caretta Caretta,
Seni gidi kerata...
Yüzmedin, gitmedin
Seni bıraktığım kumsala.
Seni bıçkın,
Seni hain