Durmuş Kaya Şiirleri - Şair Durmuş Kaya

Nefesinin dokunduğu yerlerde
Bir yaralı gökçe güvercin solur!
Ey, gecemi örten mücella perde
N’olur sonsuza dek yüreğimde dur!

Orda bir yaralı güvercin solur!

1990``LARDA YAZDIĞIM BİR ŞİİR.. GÜNDEMİ HALA CANLI, HALA DAHA CAN BALALARIMIZ
CEHENNEMİ ATEŞLERİN İÇİNDE VE NE YAZIK Kİ ORADA NAMUSUMUZ KİRLENMEKTE..



İmam-ı Azam’ın kabri başında

Gül yüzün bir bilinmez şafağa çekilirken

Beni öyle vurdun ki, kurşunların candadır!

Gizemli bakışından meneviş dökülürken

İpek saçlarına sar bağla beni,
Mansur''un olayım hele güzelim!
Damıt gözlerine çerağla beni,
Benden ne dilersen dile güzelim!

Damarıma girdin bir virüs gibi,

•
Ey Nebi!
On sekiz bin alemin güneşi
Ey, sevginin peygamberi
Yağmur gibi gönlümüze
Yağdığın günden beri

FİRUZE

Gönül otağına girdiğin gibi
Çıkıp gitmek kolay değil, Firuze!
Ayrılık zor işte, gördüğün gibi,
Çekip gitmek kolay değil Firuze!

Menekşe nevruzu sarınmış çoktan
Sümbül boyun bükmüş gül gelin olmuş!
Çok yürek delinmiş attığı oktan
Çiğdem koya çökmüş gül gelin olmuş!

Yasemen giyinmiş dağlar dereler,

bir hazan yaprağı gibiyim
sam yelleri önünde
savruluyorum
ne zaman nereye düşeceğim?

menevişli kucaklar değil

-CENGİZ AKYILDIZ İÇİN... -


Bir karanfil daha koptu dalından,
"Hû! " çekip Tanrı'ya sığındı gece!
Al sancağım rüzgâr alsın alından,

Sevda harelenip yürek yakınca
Ateş yüzlü buraklara binilir!
Nazlı yarin gözlerine bakınca,
Kör kuyular merdivensiz inilir!

Esriyip serinden geçerken canlar