Durmuş Güner Şiirleri - Şair Durmuş Güner

Ne yiğitler gördü bu vatan,ne yiğitler.
Sanki her biri bir şiir ve sanki beyitler.
Hepsinin içinde bir aşk var.
İşte o aşk;
Anadolu'nun bağrında yatan isimsiz kahramanların
mevlaya duyduğu aşk,vatana duyduğu şevk

Kapılar kapalı,
odalar karanlık,
mahkumlar sessiz.
Bir tek gardiyanın sesi yankılanıyor
soğuk koridorlarda
ve bir mahkum oturuyor merdivenlerde

Aşk dergahında hatip olup okumak seni
kelimeler anlamsız olsa da bu sabah.
Ülfetine hayran bu kulaklarım;
Yanarken içimde bu şiir gibi mısralarım.

Özlemek ne demek öğrettin bu gidişinle.

Yalnızlığıma melodi gibi vuruyor dalgalar
otururken kıyısında denizin,
düşünürken öylesine!
Sigaram kor gibi yanmak isterken;
-'Yok ki yakmaya kibrit! '
Sensizliğime bir anlam katıyor artık

Lütfün aşk-ı hicranına feragat.
Bu gönül sürme gözlerine refakat.
Yokluğun dağlardaki kar olsa da,
Senin ufak tebessümün bile sadakat.

Baygın bakışların bu cihanda nedret.

Dardayım gel ali.
Ezme taş Bilal'i.
Sıktım İslam kemeri,
ah bir görsem Ömer'i.
Ve sabırdır her şeyin dini usulü,
öyle söylüyor Allah'ın resulü.

Atıldı yüreğimden çoğu pislikler,
şimdi temiz bir kalple yaşıyorum.
Beni bulsa da bu hayatta bütün terslikler,
yine de azim ve kararla yaşıyorum.

Dünyada rezil tipler,çapları belli,

Güneş'e,Yıldız'a,Ay'a
önce çöle sonra suya
şimdi derin bir pusuya
yatmam gerek sevgilim.

Ve yağan şu yağmura

Küçük bir tebessüm ister bu gönül senden,
içinde bir nebzede olsa yapmacık duygular içermeyen.
Gülünü incitse de bu kederli yüreğim.
Dikenlerinden gül kokuları gelen.

Çok mu şey istiyorum bazen nedir?

Olsun...! Yine de gel...!
Yine de gel gecem sabah olsun.
Odamı kara bir örtü kaplar gibi pervasızca,
gel de o karanlık aydınlık olsun.

Bir türkü tutturayım diyorum.