Durmuş Güner Şiirleri - Şair Durmuş Güner

Ol muradım gerçekleşse zakir-i habibim senle
gitsem bu aşk için geriye,ilerden el çekilmez.

Ne muratmış tövbe! yare kavuşmak nasip değil.
Nasip kaderden gelse de; söyle neden vazgeçilmez?

Beni seven bir yüreğin olsun,kimse bilmesin.
Aklın ucundan geçsin lakin,kendin bilmesin.
Yokluk sevdaya yakın olsun ama yokluk bilmesin.
Gönül hasrete davalı yalnız,davacı bilmesin.

Şimdi dertler ayrılmaz ki baş ucumdan.

Dargın değilim seni benden ayıran yollara,
hasretime ve bir o kadar da yağan yağmura.
Çünkü hasrete davalıyım hasrette bana.
Akıp giderken zaman içinde bu duruşma
beni seven bütün dostlara
ve gökyüzünde bulunan sayısız yıldızlara

saatte geç oldu artık,
gitmem gerek farkındayım.
Üstünde yeşil kazağın,beyaz çizgili,
ayağında tavşan terliklerine
ve beni alıp götüren o kapkara gözlerine bir kaçamak bakışla
kalkıyorum...

Düşündüm de ...
Ne sen beni sev nede ben sana meyil edeyim..
Ne sen üzül nede ben üzüleyim..
Ne senden yâr olur ne benden kahır
Güzel hayallerimiz olmaz bizim..
Ya can yakar ya canan yanar..

Bak işte geldi miracın efendim!
üzüntülerine bir teselli gerek.
Ve usulca bir dokunuş müjdeliyor seni,
alıp götürmek için sevgiline,
gülerek...
Süleyman'ın mescidinden yükselerek göğe,

Özümde terslik,
sözümde rezillik,
gözümde korku yok ki benim.
Ben sana koşarak gelirim,
yeter ki sen gel beri,
dışarıdan efendiyim,lakin;

Dilim tutulur sana söyler isem sözleri,
Koşamaz olurum yoluna ayan,hemde zemheri...
Kim bulacak bu derde deva ile hikmeti?
Ne Muhibbi,
Ne Muradi,

İçim kor ateşi yanar ha yanar.
Yüreğim yanında koca dev bir çınar.
Bir zalim kadın iftiharla sunar;
Sen beni yaktın ya,sende yanasın!

Ne bugünden tat aldım ne de dünümden.

Ölüm kapımda bir tetikçi gibi,
bekliyor yolumu.
Aşk vurgun olmuş kalbimde,
sanki hazırlıyor sonumu.

ve sevgiler tükeniyor kalplerde