Durmuş Güner Şiirleri - Şair Durmuş Güner

Platonik sevgilerin sersem gülüşlerine aldandım bugüne dek.
Karamsar ideallerin peşinden koştum evet.
Bu çok çetin bir savaştı,kaybettik işte kabul et!
Bu ayrılık ölümden önceki kıyamet.

Ne olur bizleri affeyle yarabbi!
sana karşı mahçubuz ve de laubali,çünkü;
Amirimize,patronumuza ceket ilikledik,saygı duyduk,
sana amellerimizle karşı durduk.
Alemlerin patronu olduğunu unuttuk.
AFFEYLE..!

Bir adım sen önde olsan ya da ben,
ne fark eder ki ölecek nasılsa beden.
Bir bakış görsem yeter,seni ölmeden..
Belki o zaman biraz daha uslanırım.

Bu dünya gül olsun sevgiyi hak bilene,

Bakıp gönlüm zevkine
hakkı hicran edemem.
Yolum aşk kapısıdır
başka yolda gidemem.

Gönül diyar menzilim.

Hey can! nedir bu benim sendeki hikmetim?
Dosta vefa,câna sâfâ,ahde vefa himmetim.
Biçare derya deniz zerre kadar hizmetim.
Vurulmuş pırangalar gönlüme sevgin için efendim!

Sen bu yolları aşıpta yoksa bana mı geleceksin?

Bazı insanlar her aşkı istedikleri gibi yaşayamaz.
Her yolda olduğu gibi her aşkta da pürüz olur.
Bazen duyulmaz bir isyandır bayrağı çekilemez.
Her aşkta olduğu gibi bu aşkta da ihanet fark etmez.

İstese de imkansızlık hemen bilinmez.

İlham gelince,

Durmuş anar aşk ile Hûdã'yı
Nefsim düşman,amellerim fedaî
Ey Rab..! başımızdan çıkar bütün belayı
Iblise kanarak asıl biziz enayi...

Bir elim güle uzanmak istiyor,
bir elim de silaha...
Haine kıymanın ceza olmadığı bir dünya olsa mesela!
görülecek o kadar hesap var
ve bir kaç mesele.
Ya da boş ver,sen ölümden bahset bana;

Kötü günde yanımda olmayan arkadaşı,
mal,mülk ve para için gözü dönmüş gardaşı,
sözümü kulaktan kulağa yayan sırdaşı,
istemem! ne yapayım ki? al da başına çal.

Şu acımasız kalbinde büyüyen taşkını,

Ben gidiyorum parça parça.
Zaman mekan tanımaz hayalim.
Duruyorum divanında,
el açıp beklemekle sana yönelmiş her halim.
Şaşıranlara cevap niteliğindedir bu sözüm;
çünkü benim aşkım,sadakat-ı ibrahim.