Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

BEN GİDİYORUM
Son bir defa bakıp gidiyorum.
Rüzgar götürsün kokunu üzerimden,
Kalmasın sana dair tek bir iz, sıyrıl yüreğimden.
Elimde sigaram, dilinden dökülen zehrini de çeksem.
Bütün hayallerimi omuzladım ben gidiyorum.

BENİ ANLAR MISINIZ?
Sadece yorgunum desem beni anlarmı sınız?
İçinde umudu paramparça olmuş bir yorgunluk desem,
Uykunun bile yük olduğu,
Ağlamaya bile gücün kalmadığı,
Nefes almanın bile anlamsız geldiği bir yorgunluk desem.

Her yeni gün atlamadan seninle başlıyor
Her veda yine beni sana muhtaç bırakıyor.
Yabancı yüzler de iş başında seni hatırlatıyor,
Gel bitir bende ki seni artık!
Gel de bu istilaya bir son ver artık!

Ve sükutu özüme nakşettiğim günlerimi,
Biraz sevgime,
Biraz iyi niyetime,
Biraz saygıma,
Biraz da sabrıma verin.
Ama artık beni bana bırakın.

Bizim hikayemiz buraya kadarmış.
Maziye göm gitsin, beni bekleme artık.
Sana adadığım adaklar, dilekler sükuta sarıldı,
Ümidimin beli bükük, beni bekleme artık.

Güller dökmüyor, avuç açmıyorum yollarına,

Benim adım hüzün!
Biraz durgun biraz kederli,
Gözlerine acının karası sinmiş,
Sesinde kırık bir geçmiş gizli nefesim ben.
Bir yanı sessizlik, bir yanı bastırılmış bir çığlık,
Ne gidebilenim,

Ben istiyorum ki bırakalım dünlerimizi,
Bırakalım bütün yüklerimizi.
Sıyrılıp çıkalım,
Bu dünyanın bitmeyen derdinden.
Biraz da sevgileri birleştirelim.
Gönlü ait olduğu gönülde demlendirelim.

BEN KADINIM...
Bende ki yüreğe dünyayı sığdırırım.
Sevdiklerimi başımın üstünde taşır,
Ebediyen göğüs kafesimde saklarım.
Ben kadınım...
Kucağında ağzı süt kokan çocuğun anası,

BEN KADINIM!...
Ben kadınım!...
Gönlü koskoca bir dünya, masmavi bir Deryayım,
Ben kadınım!...
Yüreği kırılgan, dalları narin, bire bin veren bir ummanım.
Ben kadınım!...

Acı, acı üstüne gelince hüznünü bile yaşayamazsın.
Gölgen kaçar senden saklanır.
Bir çarkın içinde döner dolanırsın.
Nefes alamaz hâle gelir,duygularına yabancılaşır,
Kalbinin çırpınışını dahi anlayamazsın.
Yıkılmışsın kimin umrunda,