Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

Gözümün tam ucunda bir damla duruyor.
Akıtsam arkasından saklı bir nehri coşturacak haldeyim.
Ne kozasında kelebeğim kaldı, ne de yeşile boyadığım hülyalarım,
Yapraksız bir ağacın gölgesinde bekleye bekleye kuruyup gidecek gibiyim.
Herkese uzanan kollarım kısaldı da kısaldı,
Bıraktığımla bulduğum aynı değilmiş bitkin haldeyim.

BİZ BÖYLE DEĞİLDİK ESKİDEN...
Biz böyle değildik eskiden.
Aslımızı unutmadan yaşar,
İçimizden geçenleri tartardık dilden dökmeden.
Hissetmekten geçerdi yolumuz,
Boş laftan uzaktı duruşumuz.

Bir an kalamayacak kadar bitap düştü inandığımız ne varsa.
Şehrin kasvetinden, mazlumun iniltisinden,
Zalimin ensemizde hissettiğimiz nefesinden,
Boğuluyoruz artık.
Ziyan ettiler gün yüzü görmemiş heveslerimizi,
Kurban ettik onca yaptığımız emeklerimizi.

Gel boşverelim rüyalarımıza.
Olmayacak duaya amin demekten vazgeçelim.
Bir kelebek kondu köhne duygularımıza,
Bir efsunlu el değdi sağır gönlümüze,
Bir uğrak oldu hislerimize diyelim.
Gel boşverelim biz olmaya,

Kederden yana kısmeti açık,
Mutluluğa giden bileti olmayan bir yolcuyum bu aralar.
Nasip dediğimiz herşeyin altında ezilmiş,
Karlı dağın tepesinde esen zemheri bir rüzgarım bu aralar.

Umuda sarılacak kanatları kırık,

BU AŞK HİÇ BİZE GÖRE DEĞİLDİ...
Bu aşk bize fazlasıyla büyüktü.
Ne sende bütün tabuları yıkacak cesaret,
Ne de bende savaşacak güç vardı.
Ne sende sevdanın uğruna tozu dumana katacak bir yürek,
Ne de bana gün doğacak bir şans vardı.

Bu aşk bize fazlasıyla büyüktü.
Ne sende bütün tabuları yıkacak cesaret,
Ne de bende savaşacak güç vardı.
Ne sende sevdanın uğruna tozu dumana katacak bir yürek,
Ne de bana gün doğacak bir şans vardı.
Bu aşk bize fazlasıyla güçtü.

Kime gönlümü açtıysam,
Sonunu hep gözyaşıyla süsledim.
Şükür ettiğim,
Nihayet gönül gönülde sifalanırmış dediğim anda,
Büyük lokmaydı yutamadım boğazıma dizdim.
Bekleye bekleye tadı kaçtı, gökyüzüm karaya bulandı,

BU DEFA ŞAŞIRT BENİ
Yaz bitti çoktan kış dayandı kapıya sevdiğim.
Soğuk iliklerime kadar işler oldu.
Bilirsin ellerim hiç ısınmaz.
Sensizlikte bu kışta kıyamette hiç dayanılmaz.
Bu kış bari beni sensizliğin ayazında bırakma,

BU DEFA YENİLDİM
Düşünüyorum da hayatta ki rolüm hep zor olanı yaşamakmış.
Gücünü hep muhafaza edip, mücadele zırhını hep takınmakmış.
Kırılanı toparlamak, yarayı sarmak, yorgunluğu bile,
Hakkım yok sayarak hafızamdan kazımakmış.
Düşünüyorum da benim hayatımda su akıp yolunu hiç bulmadı.