Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

Bu gökyüzü bu vatan için gülerek ölüme yürüyenleri,
Arkasına bakmadan göğsünü siper edenleri gördü.
Bayrağının kırmızına vurgun, ayına yıldızına aşık,
Ölümü önünü ilikleyerek karşılayan nice civanları gördü.

Bu gözler vatan millet sevgisiyle yaşayan nice kahramanları,

HUDUTSUZ SEVDA....
Tam kusurluydu sevda seferimiz.
Ne sevda bizim de hakkımız diyebilecek kadar özgürdük,
Ne de yok sayabileceğimiz bir girdaba düşmüştük.
Ama sevdaya kusur yükleyip gönül yankısı susturulur muydu?
Aşkın efsununa kapılmış gönül iflah olur muydu?

Acılar hayatın bir parçası Amennah.
Vefasızlığı nereye koyalım meselâ?
Sabırsa sabrettik, emekse verdik,
Kıymetin beş kuruş etmediği nankörlere ne demeli meselâ?
Her kahra, kedere, çileye eyvallah!
Gözyaşıyla geçen senelere eyvallah!

Acılar hayatın bir parçası Amennah.
Vefasızlığı nereye koyalım meselâ?
Sabırsa sabrettik, emekse verdik,
Kıymetin beş kuruş etmediği nankörlere ne ad koyalım meselâ?
Her kahra, kedere, çileye eyvallah!
Gözyaşıyla geçen senelere eyvallah!

Neden geç geldin ki bana?
Ömrümün baharı ziyan olmadan bulsaydın gönül evimi.
Eller dokunmadan sarıp sarmalasaydın,
Yüreğinde sakladığın gibi yanıbaşında tutsaydın beni.
Seninle başlayıp, seninle tamamlasaydıım,
Ömür yolculuğumu.

Bir gülümseme kondururum her sabah yüzüme,
Sanki içimde bin yıldır yanmıyormuş gibi yangınlar.
Kahkahalarım değer kalabalıklarda ki çehrelere,
Sanki içimde yatmıyormuş gibi sessiz mezarlıklar.

Gözlerim aralanırken her sabaha,

Nasıl bir inanmışlık Yarabbi,
Akıllara zarar vazgeçmek bilmiyor.
Nasıl bir sevda ki yaraları bini geçse de,
Bana mısın demiyor.
Nasıl bir gönül ki, ne laf kâr ediyor,
Ne de eyvallah diyor.

İkimizde yorgun düştük bu kaçak dövüşten.
Ne yüreğimiz yetti elimizi masaya vurmaya,
Ne de cesaretimiz vardı feleğin çarkını kırmaya.
Aşamadık önümüzde ki karlı dağları.
Geçemedik birbirimize uzanan yolları.

İKİNDİ GÖLGELİĞİ...
Uzun uzun hayaller kurduğumuz dünya,
Meğerse ne kadar da kısaymış.
Ne ara buraya geldim dediğimiz
Ortak payda da buluşuyoruz çoğumuz.
Ne de hızlı geçti yıllar itirafıyla

İKİ YABANCIYIZ ...
İki yabancı olmakta varmış kaderimizde.
Sizli bizli konuşur olmuşuz birbirimize.
Havadan sudan bahsedip, hâl hatır etmekten başka
Lal kesilmekte mümkünmüş, bizim hikayemizde.
Büyük konuşmuşmuşum bitmez bizim sevgimiz,