ZOR KOPTUM SENDEN
Bir yaprağın koptuğu ağaçtan
zümrütün ayıklandığı taştan
incinin bulunduğu denizden
daha zor koptum senden...
çaresiz hastanın,
Kollarım boşlukta kimi saram
Kızıl gecelerde kanar yaram
Gözlerim görmez sensiz kime bakam
Yasaklı aşkın bana haram.
Gidişinde ki yola bakam kalam
Yar
Aşkların en güzeliyle
Saram ruhunu
Gözlerine güneş gibi doğsam
Sıcacık hislerle seni sarsam
Güneşin gülü gibi senin olsam
Bir değil bin'e bölündüm yek pare
Gelde topla sevinçle mutlulukları bir araya
Acılar ayıklandı senden sonraya
Karanlıklar çöktü gün yüzüne
Yüzün görmeyeli
Umut kırıntıları gözde yaş yek pare
İKİ YILDIZ
Yokluğun alışkanlığım oldu.
gidişine alıştım
alışamadığım tek şey...!
beni bensiz bırakman oldu.
kendime yabancıyım
Bir adım yaklaşsam, acı deryasın da yüzecektim.
Gözlerine baksam, tutsağın olacaktım.
İlk defa duvarlar ördüm gönül tahtıma,
İlk defa korkaklık ettim.
Ve ilk defa aşkın büyüsüne kaptırmamak için,
Kendimle savaştım...
Kaç kere
Kaç kere uçurumun kenarından
Geri döndüm…
Kaç kere ölümü aratan sensizlikte
Ölüp,ölüp dirildim…
Kaç kere gözlerin kurşun olup
Dünde kalmış acısıyla kadın;
Evladın öldü haberiyle,
Aklını yitirmiş şehit anası kadın.
Üşüyen yavrusunu nefesiyle ısıtan,
Verecek ekmek bulamayan,
Ama sevgisiyle çocuk büyüten kadın.
İstiyorum
Kimsenin kimseyi vurmadığı
Bir dünya istiyorum
Ak sayfaların açıldığı
Ufkunda geleceğin parladığı
Bir yaşam istiyorum
IZDIRABIN
Izdırabın yüreğine dolan
yönüyle beklemek gerekiyordu
anlayabilmek için seni...
senin çektiğin ızdırabın
hiç olmazsa gölgesine
Kalemine yüreğine sağlık...