Yarını öldürmek için mi
Yoksa bugünü bitirmek için mi uyuruz?
Her günü aynı olan hayatta
Ecelden kaçmaya çakılırken yakalanmaz mıyız?
Sokak lambasının güçsüz ışığı vardı
Kalplerimizi aydınlatan
Ve denizi yaran vapurun düdüğü vardı
Rüyalarımızı bitiren
Martılar uçardı gözlerinde
Kalpti sürekli uğraşan, çabalayan.
Gözlerdi beni sana aşık eden
Ve yıldızlardı dilekleri gerçekleştiren
Peki yıldızlar sabitse ve biz kayıyorsak?
O zaman mı anlaşılır,
Kör ve yüreksiz olduğum?
Zamanı gördüm.
Duydum, kokladım, tattım.
Hatta izledim.
Yanımdan geçip gidişi
Kaçırdığım şeyleri gördüm.
Zamanı tekrar tekrar kaybetmek isterdim
Ve de tekrar tekrar şapkadan çıkarmayı
Gözlerine bakarak kaybettiğim zamanı
Seni seviyorum diyerek telafi etmeyi isterdim.
Kokun sinmişti boyalara, tuvallere...
Ve kalbime inen fırça darbeleri
Bir bir dağlardı anılarımı;
Unutulmaya yüz tutmuş kokunu.
Bir ömür bekleyebilirim seni
Bu durum kötü de olsa üzmez
Ama ne üzer biliyor musun sevgili?
Bir ömür sonra sevemeyecek olmak.
Aynı şehirin farklı insanlarıyız
Bir yılın farklı mevsimleri gibiyiz
Sen ilkbaharken ben sonbaharım
Sen canlanırken ben ölürdüm.
Belki de ayrılığımızdan bu koca hüzün
Tırtıllara ağaçtın sanki
Veya toprağa su gibi bir şeydin
Benim içinde böyleydin
Civataları gevşemiş kalbin mengenesiydin.
Daha da seversem kalbim bitecekmiş gibi
Veya biraz daha üzülürsem galiba ağlarım
Ama gün sonunda aklım yine sende
Ve ben ne ağlamışım ne de bitmişim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!