Öksüz bir cıgara gibi yanardı nefesin
Parmaklarımın ucunda
İklimsel aşkların sorgusuzca büyüyen
Yalnız gölgelerine sarılırdı uykularım
Avuçlarına ayrılık mıhlanmış
Ölü bir terkedişte saklanırdı umutlarım
Ruhumun en ücra köşelerinde
İklim iklim acılar biriktirirdim sana
Bir rügzan mevsimi gibi
Geçip giderdin gözlerimin tılsımından
Duman gibi kesif özlemler biriktirirdim sana
Düşlerimde gördüğüm…
Her düştüğümde ağlayamadığım günlerimsin
Gözlerinin gün batımında canımın siyah gülleri…
Aşkımı devşirdiğin küllerde tenimin yanıkları…
Her dokunduğunda sana uzanıyor
Gönlümün uğruları
Hâki bir hırka ve samimiyetsiz bir elden ibarettir
Veda
Karşılaşma
Genzindeki burukluk dikenleşir kıvrılan dudaklarına doğru
Derindeki ağırlık taş değil
Bir tutam ağlayıştır
Sen ütopya vatanında ayak bileklerini
Oraklarınla delerken
Ben gitarımın tellerini koparıp
Sana veremediğim sözlerin kefenine sardım
Yüreğimin tozlu raflarına kaldırdım gözyaşlarımı
Araf'ta tek solukla yaşayabilmek...
Kendine ait olamadığın günü
Gün doğarken gözlerini sımsıkı kapayıp
Gün batarken kızıl bir gökkuşağı yaratmanı
Sorgulamadın hiç
Soğuk bir ''hiç'' olduğunu bile bile...
Yüzünü benliğime eğip
Ağlayışıma acımıyorsun bile
Dünya'nın dönüşüyle ilintili
Şehrin tüm ışıklarının bir yanıp bir sönmesi
Şafak sökünceye dek
Dizlerime saçlarını sürmüyorsun bile
yeşil bavulumdaki yırtığa gömdüm
vişne çekirdeklerini
içimdeki şeytanın mavimtrak dumanıyla seviştim
delice
dilimi tükürdüm toprağın göğsüne
Acınası gülüşünün taçsız yükselişlerinde kayboldu
Çamurdan ve topraktan yaratılan aciz bedenin
Ruhunun siyah incileri yağmurlara öykünen gözyaşlarında prangalaştı
Gözlerinin derin ezikleri sürçtü
Yalnızlığının ışıldayan ayak izlerine
Sensizlik sinsice sokulurken koynuma
Karşı konulmaz bir ürperiş sarıyor tenimi
Yardım etmeye cesaret etse ruhum
Sızlayacak sanki derinden
Sönecek ışıltılı mucizem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!