Cumhur Turan Şiirleri - Şair Cumhur Turan

bir su yürüdü geldi
bir depremin ardından
sızıntıydı önce
damla damla akan
her damlada
biraz daha açınca ağzını toprak

bir dervişce dolaşsam mı
dağı taşı
sırtımda heybem
yüzyıllarla yüklü

yol nereye uzanırsa hani

naralanıyor içimize binmiş küheylan
atını sürerek dağlara
bırakın her şeyi olduğu gibi / gelin peşimden
bırakın sonu gelmez hesapları
çözümsüz bulmacalarda tüketmeyin zamanı
bırakın olduğu gibi

yanılsama mıydı yaşanan
yanılsama
tüm oluş
bitiş
ve tükenişe koşut dizelerde
seslerin çılgın senfonisi sınırlarını zorlarken

savaş
binbir ölüm her iklimden
dönendi zamanın ormanında
hiç bitmeden
kılığını değiştirdi
görünmez oldu

gece
deniz seyirde
kumlar ateşte
bir yangın var üzerinde
kaldırınca başını deniz
olanca merakıyla

patilerinle dokundun
ürkek ürkek
garip şekline bu yürüyen kabuğun
her dokunuşunda başı kayboluyordu
ama ne sen
ne o

kışlardayım kışlarda
kar tipi
eksi elli altmış belki
sarkıyorken gözyaşlarımdan bulutlar
salkım saçak göklerimde
sen oturmuş

cami
kilise
sinagog
havra
tapınağın her türü
karakol ya da bir okulun bahçesi bile olabilir

dışım
boz bulanık bir fanus içinde
yürürken
içimde
bir resim belirdi
dünden kalan