Coşkun Arslan Şiirleri - Şair Coşkun Arslan

Birer birer kayboldu geçmişin tüm izleri,
Yağmalandı mazimiz sonra asalet düştü,
Kalksa da ulu hakan bir görse halimizi,
Hainlere hürriyet dosta esaret düştü,

Ne hazin manzaradır eğildikçe eğildik,

Sensizlik ikliminde
Şimdi beşinci mevsim
Hüzün sinmiş duvarlarda
Yankılanıyor sesim
Denize düşmüş bir yaprak gibi
Sürüklenip akıyorum.

Candan öte sevdim seni.

Bilemezsin sen vefasız.

Ben ağlarken için, için,

Şule-i Nur

Bir ışık hüzmesi, yansır şule-i nurdan.
Aydınlanır ufuklar, şavkınla sonsuza dek.
Halka halka genişler, bir haleki billurdan.
Karanlığın dokusu, çözülür ilmek ilmek.

Şu mavi gökyüzündeki
Beyaz martılara bak
Nasılda süzülüyorlar
Özgürlüğe kanat açarak

Ben ise mahkum olmuşum

Cinaslı Beyitler

DUY/ARSIZ OLMA
Mazlumların feryadını işit duy arsız olma.
Zulme rıza zulümdür sakın duyarsız olma.

Akarken boşluğun yörüngesinde.
Yılları hiçliğe sıraladın mı?
Aşkın çekimine kapılıp sende.
Gizemli kapıyı araladın mı?

Yazılan mısralar aşkın eseri.

Şu uçsuz bucaksız koca kainat
Seni arar seni anar Allah'ım
Şol semada kuşlar çırparken kanat
Seni arar seni anar Allah'ım

Seherde şakıyan şeyda bülbüller

Sevgiliye Tazarru 2

Ruhumun gergefinde esrarlı oksun canan.
Ayrıldı yollarımız yanımda yoksun canan.
Mecruh yaralı kalbim sevginden yoksun canan.
Vuslatım ol ne olur hüsranım olma benim.

Karanlığa teslim olunca Kenan,
Yusuf’a uzanan el olmak ister,
Haksızlıklar hüküm sürdüğü zaman,
Cesurca haykıran dil olmak ister,

Kalemdir, öncüdür, Bayraktır şair.