Çokça uzaktık aşkın içinden geçerken

Şehrin gözleriydi
Yüreğe dokunuşların
Kendi içine kaybolup gitmiş
Çıkmaz sokakların aydınlanışı
Sokaklar sevişiyordu
Karanlıktı çokça sessiz
Çokça bizden uzak

Şehrin elleriydi
Sımsıkı sarıp sarmalayan
Masum bir dokunuş
Bakir caddeler
Irzına geçilmiş yalnızlığın
Aydınlıktı gün
Karanlıktı çokça yüzler
Çokça insanlardan uzak

Şehrin sesleriydi
Bozguna uğramış düşleri
Yalnızlığın kopup getirdiği
Tutsaklığı boşluğa düşük
Ateş kırmızısı bedeni
Kaç yangına düşmüş
Karanlıktı çokça gözleri
Çokça kendinden uzak