Ah ömrüm;
bu ne dakiklik.
Ne yalnızlığın suç haline,
ne de ayrılığın güç haline.
Hatta unutulmanın hiç haline,
hiç bir şeye geç kalmadın.
Aklımda sen,
yüreğimde sen.
Ah bu çoğul yalnızlığım.
Nasıl kıskanıyorlar bir bilsen..
Suskunluğumda çağıl çağıl bir ırmak gizli.
Çavlanlarından sen dökülürsün,
kimseler bilmez..
Gözlerin;
İçinde koca bir dünya
Odağında,
Mutluluktan sızmış bir huzur
Sakin, durgun
Oysa bir bilse
Diyorsun ki;
Alıp başımı gideceğim bu kentten.
Sanıyormusun ki aldığın en doğru karar.
İçindeki aklı bir sevgili almışken,
söyler misin,
o başı alıp gitmek neye yarar! ..
Bilir misin?
Öylesine ağır bir yük ki,
öyle zor ki kaldırmak..
Desem ki;
Bir omuz atsan da yüreğime,
şu sevdayı birlikte taşısak...
Fikrimin eyvanında sereserpe uzanmış kaygılar
türküsünü söylerler garip bir ülkenin..
Bakma ilk mektepten sonra adam gibi okumadığıma
Şimdiki şu serkeş görüntüme Ahmet abi
Fiyakalı bir çocukluktu benimki
Siyah önlüğüm, kolalı beyaz yakam
O günlerden sonra başlayan Beşiktaş sevdam
Bahardı o zamanlar
Saat; 15.00..
yerimi almak,
zılgıt yememek yokluğumdan dolayı.
Bir telaş koşuşturmakta içimde geç kalmamak için.
İçtimaya çıkmış bir asker gibi,
hazır olda bekliyorum şimdi balkonda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!